Του έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει!
Κι έτσι, απ’ τον κώλο τον γαμούν, που δεν καταλαβαίνει.
Έχει τη δόξα περισσή,
την εξυπνάδα ζηλευτή,
μα ό,τι και να προσπαθεί, ανάποδα του βγαίνει.
Και μήπως τάχα προσπαθεί; Το θέλει να αλλάξει;
Η μήπως μόνο νοιάζεται να φάει και ν’ αράξει;
Ζητάει παντού παραδοχή,
του κόσμου την αποδοχή
και όλα, απ’ όλους, πάντοτε, ζητά να τα αρπάξει.
Δηλώνει πως κατάγεται από λαμπρούς προγόνους.
Πως και αυτοί θα χαίρονταν με τέτοιους επιγόνους.
Και από προπάππου και παππού,
μαζί και μπούφος κι’ αλεπού.
Ντροπή μαζί και όνειδος στους όποιους απογόνους.
Πάντοτε κουραδόμαγκας και μόνιμα φανφάρας.
Όπου μπορεί παλληκαράς, καμπόης της πεντάρας.
Μάγκας το παίζει στον φτωχό
και γλύφει το αφεντικό,
μικρόνοος, αναίσχυντος… ο γνήσιος ελληνάρας.
Ο κόσμος φτιάχτηκε γι’ αυτόν. Έτσι του είπαν όλοι.
Η δύναμη στον άνθρωπο, είναι το πορτοφόλι.
Γιά τίποτα δεν φταίει αυτός,
έτσι του είπε κι ο Αρχηγός.
Τους άλλους, ας τους σύρουνε στην Κόλαση διαβόλοι.
Και αν γιά αλληλεγγυή σ’ ακούσει να μιλάς,
τα μάτια του γουρλώνουνε, του έρχεται ταμπλάς!
«Φύγε από δώ κομμουνιστή!
Ανάρχα και διεθνιστή!»
και «Ζήτω η Χρυσή Αυγή! Θα σώσει την Ελλάς!»
Όπως μας σώσανε ξανά. Καλάβρυτα και Καστοριά,
στο Δίστομο, στην Κοκκινιά, Κάνδανο, Κοντομάρι,
Χορτιάτη, Πύργους, Διαβατά, Δράκεια Πηλίου, Κυδωνιά,
Βιάννο και Ιεράπετρα, Ριτσώνα, Χαϊδάρι…
Μπράβο σας έλληνες! Γερά!
Τεντώσατε την δεξιά!
Κρώξτε «Zieg Heil» δυνατά!
Κι ο διάολος ας μας πάρει.
Ο ΔΡΟΜΟΣ 