Παπαδόπουλος Παναγιώτης (Κάϊν) : «ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ»… ΕΣΤΩ ΕΝΑ ΜΟΛΙΣ ΛΕΠΤΟ ΣΙΓΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΩΝΥΜΑ ΑΔΥΝΑΜΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΡΕΑΤΟΦΑΓΙΑΣ
«Γουρούνι»…ένα πλάσμα τής φύσης απαξιωμένο, το καταλαβαίνεις άλλωστε καί από τό γνωστό καί παλιό σύνθημα όπου η βρισιά παίρνει τήν μορφή ζώου πού φτύνεται καί λιθοβολείται μαζικά μέ μοναδικό προορισμό τό σφάξιμο καί τό ψήσιμο.Μήπως ήρθε η ώρα νά αναθεωρήσουμε συνθήματα καί διατροφικές συνήθειες καταργώντας στήν πράξη τήν βαρβαρότητα καί τήν κτηνωδία τής βιομηχανίας κρέατος; Αλλά καί τού δικού μας «κτήνους» πού τρέφεται και δηλητηριάζεται από τήν βία,τίς τοξίνες καί τά δηλητήρια τού καπιταλισμού πού οι ίδιοι «θεωρητικά» καταγγέλουμε;
Mιά «τσίκνα» σάν άλλο φωτοχημικό νέφος καί ομίχλη απλώνεται σήμερα πάνω από τήν πόλη πού χώθηκε μέ παρέες κι αυτοκίνητα στήν σκισμένη κοιλιά τού ζώου όπου έχει ανάψει «γιά τά καλά» η νύχτα τής «διασκέδασης» καί τής «γευστικής ευχαρίστησης» πού προτιμά τό «ανώτερο είδος» μας. Τού «μοναδικού πολιτισμένου είδους» μας πού «προστατεύει» και «αγαπά» τήν φύση καί… ανυπομονεί νά κάνει πράξη τό προεκλογικό όραμα τού κυβερνήτη γιά τήν «πράσινη ανάπτυξη» καί τήν «οικολογία»!…
«Μύρισα» γύρω μου απόψε τήν κάφτρα τής γιορτής πού έχουμε τά «πανίσχυρα» καί «αλάθητα» δίποδα από τό μαζικό θυσιαστήριο τών αδύναμων τετράποδων πού είχαν τήν ατυχία νά «ζούν» αναμεσά μας!
Το «σημάδι» τής δικής τους Πέμπτης «κάθησε» στά ρούχα μου μά δέν πέρασε στό πετσί μου,εγώ μπόρεσα κι αντιστάθηκα,τα φιλαράκια μας όμως δέν ξέφυγαν από τό κυνήγι καί τήν έχθρα μας…
Δέν ξέρω κι άν πρόλαβαν ένα σύντομο ουρλιαχτό νά βγάλουν,τό δικό τους πετσί γδάρθηκε απόψε καί έγινε κατακόκκινη η κόψη τού μεγάλου μας μαχαιριού…
Η αληθινή όψη τής βαρβαρότητας είναι εδώ, πρέπει νά είναι κάπως σάν αυτή τήν Πέμπτη τής μεγάλης σφαγής, ένα άλλο Ολοκαύτωμα όπου τά εύκολα θυματά του, χρήσιμα μόνο γιά τίς γαστρονομικές μας «απολαύσεις» καί απαξιωμένα στά μάτια μας πλάσματα όπου η πορεία τους είναι καθορισμένη από τά εκτροφεία-βασανιστήρια καί τήν αναπαραγωγή μέχρι τό τεμάχισμα καί τό σούβλισμα.
ΤσικνοΠέμπτη τήν λένε, εγώ τήν λέω η νύχτα τών Κρυστάλλων τών ζώων…
Χιλιάδες γουρούνια,κατσίκια,μοσχάρια,κοτόπουλα,γαλοπούλες, δίνουν τό αίμα τους καί αραδιάζονται πάνω στά κάρβουνα καί στίς σχάρες γιά νά «τιμηθεί» τό πιό απεχθές κι εγκληματικό έθιμο πού έχει εφεύρει τό ημερολόγιο τής κατανάλωσης γιά τό πάρτυ τών χορτασμένων!
Δέν θά γινόταν κι αλλιώς,στήν χώρα τής κρεατοφαγίας υπάρχει κι επίσημα η ημέρα πού λατρεύεται η καμένη σάρκα.
Κλείνω τό παράθυρο στήν «τσίκνα» τών «μεζέδων» πού μέ βομβαρδίζουν από στέκια,πλατείες,δρόμους,σπίτια καί ταβέρνες .
Στέκομαι μέ τρόμο αλλά καί τόλμη τώρα στα 49 μου,έτοιμος νά τό φτύσω τό λάθος εκείνο άν μέ ξαναπροκαλέσει,ναί απέναντι σέ αυτό πού φώναξα κι εγώ κάποτε ,μά τώρα δέν θά πάρει ποτέ ξανά τίς λέξεις τού μίσους του από τό στόμα μου…
«Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι»,έλεγε καί συνεχίζει νά λέει καί εκπαιδεύει τήν «ηθική» του νά είναι έτοιμη νά κόψει φέτες-φέτες τό σώμα τού «γουρουνιού» γιά τήν φωτιά όπου ο μελλοντικός «νικητής» μέ βία θά μετρήσει τήν γή γιά νά κάνει στάχτη τόν «ηττημένο»!
Πάει καιρός πού τό είχα δεί νά κυλιέται στήν λάσπη σέ μιά άκρη στό χωράφι τού χωριού!
Τά χρόνια πέρασαν καί συχνές πιά ήταν οι «προωθήσεις» στούς τόπους συγκέντρωσης γιά ορμόνες,αντιβιοτικά,γρήγορη πάχυνση καί εκτέλεση καί από εκείνο το καταραμένο βρώμικο μέρος μετά στήν «ελεύθερη αγορά», στούς φούρνους τής «λαϊκής παράδοσης» καί «μαζικής εστίασης».
Τελικά, κανένα «γουρούνι» δέν γλυτώνει,ούτε πεθαίνει ο δολοφόνος-χασάπης μέσα μας,όσο κεφάλι καί στομάχι βάζει στόχο αυτό τό….»γουρούνι»!
Κλείνω τό παράθυρο στήν «τσίκνα» καί στίς φωνές τού κρεοπωλείου,κατεβάζω τό σφαγμένο ζωντανό από τό τσιγκέλι καί πενθώ δίπλα στά σπλάχνα του τήν χαμένη τιμή καί ζωή του έως ότου απελευθερωθούμε, εγώ κι αυτό,από τήν λαιμητόμο,τό «έθιμο» καί τόν δήμιο…
«Η ημέρα εκείνη δέν θ΄αργήσει»……μπορεί…αλλά μέχρι τότε μέρες καί νύχτες σφαγής θά προστεθούν γιά τήν «τσίκνα» μιάς ακόμη κακιάς «εθνικής» συνήθειας ή καί γιά τό «κέφι» μιάς ακόμη «ελίτ-υπεραγωνιστικής πρωτοπορείας»…
Παπαδόπουλος Παναγιώτης (Κάϊν)
μεμονωμένο άτομο από τό ελευθεριακό κίνημα
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ PIGS IN EUROPE
ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΕ ΠΡΟΩΘΩΝΤΑΣ ΤΟ ΜΑΙΗΛ ΑΥΤΟ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΥΠΟΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ
Θέμα: Pigs in Europe! Δείτε και αντιδράστε, στέλνωντας e-mails
Αγαπητά μέλη,
Υποστηρίζωντας την ανθρώπινη μεταχείριση στα ζώα, σας παρακαλούμε να δείτε την έρευνα σοκ που έκανε ο παρακάτω οργανισμός για την μεταχείριση των γουρουνιών σε φάρμες σε 11 Ευρωπαϊκές και μή χώρες!
http://www.ciwf.org.uk/
Το Compassion in World Farming μετά από μυστική έρευνα που έκανε επί 18 μήνες σε 6 Ευρωπαϊκές χώρες, ανακάλυψε σοκαριστκά γεγονότα σχετικά με την εκτροφή των γουρουνιών, τακτικές οι οποίες απαγορεύονται όπως στείρωση χωρίς αναισθητικό για τα αρσενικά, κόψιμο ουράς και βγάλσιμο δοντιών, στριμωγμένα χωρίς κανένα περιβαλλοντικό ενδιαφέρον για αυτά, γουρούνες έγκυες ακινητοποιημένες χωρίς δυνατότητα να γυρίσουν πλευρό.
Μπείτε και υπογράψτε κι εσείς την διαμαρτυρία του Οργανισμού αυτού προς τον Ευρωπαϊκό Επίτροπο John Dalli:
http://action.ciwf.org.uk/ea-campaign/clientcampaign.do?ea.client.id=119&ea.campaign.id=5468
zoofilia.gr
ΠΗΓΗ WWW.ZOOFILIA.GR
Ο ΔΡΟΜΟΣ 
6 Φεβρουαρίου, 2010 στις 9:13 πμ
Μην θέλωντας να μειώσω το κείμενο του Παναγιώτη – δεν θέλω να κάνω κοπτοραπτική σε ξένα κείμενα – να παραθέσω εδώ μία λίστα από blogs και sites, σχετικά με τους συγκάτοικους μας σε αυτόν τον πλανήτη, τα δικαιώματα τους που σκόπιμα ξεχνάμε και την δράση γιά τον σεβασμό αυτών των δικαιωμάτων.
* Αντισπισιστική Δράση (http://antispe-gr.blogspot.com/)
* Thomas Paine’s Corner (http://thomaspainescorner.wordpress.com/)
* Negotiation is Over! (http://negotiationisover.com/)
* Animal Liberation Front (http://www.animalliberationfront.com/)
Ειδικά στο site του Animal Liberation Front, θα ήταν καλή ιδέα να ξεκινήσει κανείς από το FAQ (frequently asked questions), εδώ : (http://www.animalliberationfront.com/ALFront/FAQs/ARFAQ.htm).
~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~
Επίσης, να παραδεχτώ πως δεν είμαι χορτοφάγος, ούτε η «δράση» μου ξεπέρασε ποτέ την «απελευθέρωση» ενός λαγού από το σύρμα που μπλέχτηκε, ή ένα χάδι σε ένα αρνάκι σε κάποιο αγρόκτημα. Ωστόσο δεν πάτησα ποτέ σκουλήκια, δεν έκαψα ποτέ μυρμήγκια με μεγενθυντικό φακό και δεν κλώτσησα ποτέ σκύλους.
Νιώθω φίλος και συναγωνιστής των μελών του Animal Liberation Front, νιώθω άβολα που δεν έχω φτάσει στο επίπεδο τους, αρνούμαι τα βλακώδη έθιμα τύπου τσικνοπέμπτης και πασχαλινού σουβλίσματος και προσπαθώ να ζώ την ζωή μου από επιλογή σε επιλογή, με οίκτο και προσοχή γιά τα όντα που – δυστυχώς γι’ αυτά – βρέθηκαν να ζούν μαζί μας.
Δεν ξέρω αν κάποια μέρα θα σωθούμε από τον καπιταλισμό και την καταπίεση. Δεν ξέρω αν η δύναμη θα πάψει να αποτελεί δίκαιο. Δεν ξέρω καν αν θα την γλυτώσουμε σαν γένος πρίν τα καταστρέψουμε όλα με τα ίδια μας τα χέρια. Αν ωστόσο ξεπεράσουμε τους σκόπελους που περιμένουν να βουλιάξουν το καράβι του ανθρωπισμού, πάλι δεν θα έχουμε γλυτώσει, όσο δεν σεβόμαστε κάθε ζωή. Όσο μικρή και ασήμαντη και να μοιάζει. Ειδικά, επειδή θα μοιάζει μικρή και ασήμαντη.
Γιά όποιον πιστεύει πως «η επανάσταση», «ο σεβασμός των δικαιωμάτων των μειονοτήτων», «ο πόλεμος ενάντια στην καταπίεση» σταματάει λογικά (;) στους ανθρώπους, πώς τα υπόλοιπα έμβια όντα περνάνε λογικά (;) σε δεύτερη μοίρα, πως η ενασχόληση με τα ζώα σε μιά περίοδο που οι άνθρωποι καταδυναστεύονται είναι εξτρεμισμός, θα απαντήσω με την ρύση του Σένεκα, πώς «Η ακραία δράση με γνώμονα τον οίκτο δεν είναι ανήθικη και η μετριοπάθεια στην αναζήτηση της δικαιοσύνης δεν είναι αρετή».
6 Φεβρουαρίου, 2010 στις 9:31 πμ
[…] […]