ΚΙΝΗΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟ Π. ΦΑΛΗΡΟ ΜΕ ΔΩΡΕΑΝ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΑΙ ΛΥΚΕΙΟ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΚΙΝΗΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΜΑΘΗΤΩΝ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΚΑΙ ΛΥΚΕΙΟΥ ΠΟΥ ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΩΝ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑΚΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ

ΔΩΡΕΑΝ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΦΑΛΗΡΟ

ΠΡΟΣΦΟΡΑ – ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ (φυσικά καί κανένα παιδί πού έχει τήν ίδια ανάγκη δέν αποκλείεται από τήν Αλληλεγγύη, είτε από τούς γύρω δήμους, είτε από άλλο προάστιο προέρχεται)

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ/ΤΡΙΕΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΛΑΙΣΙΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΟΥΣ ΧΡΟΝΟ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΔΩΡΕΑΝ ΜΑΘΗΜΑΤΑ

Ομάδα καθηγητών Π.Φαλήρου, σε συνεργασία με τούς καθηγητές τού Φροντιστηρίου «ΑΡΤΙΟ» (Χρόνης Βολτυράκης) πού παρέχει δωρεάν τίς αιθουσές του, μαζί με καθηγητές τής Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης Πολιτών Π.Φαλήρου, θα παραδίδουν ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΔΩΡΕΑΝ ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ προετοιμασίας για τις εξετάσεις τού Ιουνίου στά εξής: ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ, ΦΥΣΙΚΗ, ΧΗΜΕΙΑ και ΑΡΧΑΙΑ γιά τις τάξεις:

Α΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ – 2 ώρες
Β΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ – 3 ώρες
Γ΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ – 3 ώρες
Α΄ ΛΥΚΕΙΟΥ – 4 ώρες
Β’ ΛΥΚΕΙΟΥ – 5 ώρες

ΕΝΑΡΞΗ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΣΑΒΒΑΤΟ 31 ΜΑΡΤΙΟΥ
Ο κύκλος μαθημάτων ολοκληρώνεται μέχρι τίς εξετάσεις (εκτός Μ.Σαββάτου και Κυριακής Πάσχα)

Η μόνη επιβάρυνση θά είναι τό κόστος τών σημειώσεων (φωτοτυπίες) και τής γραφικής ύλης τού Φροντιστηρίου.
Γιά τό Γυμνάσιο είναι 30 ευρώ εφάπαξ καί για Α καί Β Λυκείου είναι 40 ευρώ εφάπαξ.

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥΣ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ Π. ΦΑΛΗΡΟΥ

1/ λόγω έλλειψης χρόνου και για διευκόλυνση τών γονέων και τού φροντιστηρίου, θα μπορείτε να κάνετε ομαδικές εγγραφές (με τηλεφωνική επικοινωνία με τούς γονείς) σε 8 μελή τμήματα κατά τάξεις και σχολείο
2/ αν κάποιος απ’ τούς γονείς αδυνατεί να πληρώσει το αντίστοιχο ποσό τών 30 ή 40 ευρώ για τίς φωτοτυπίες καί μόνο, θα το καλύψει η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης πολιτών Π. Φαλήρου μαζί με το Φροντιστήριο
3/ γιά όσους δέν προλάβουν να ξεκινήσουν αυτό το Σάββατο 31 Μαρτίου, μπορούν να ξεκινήσουν το επόμενο
4/ σε περίπτωση που θά έχουμε μεγάλη συμμετοχή, θα γίνονται μαθήματα και την Κυριακή ή και καθημερινές μέρες
5/ σε περίπτωση πού δέν θα καλυφθεί η ύλη με το υπάρχον πρόγραμμα, θα προσθέσουμε επιπλέον ώρες, επίσης δωρεάν
6/ για τήν Β Λυκείου θα καλυφθούν μόνο τά μαθήματα Γενικής Παιδείας (Αλγεβρα – Γεωμετρία – Φυσική – Αρχαία)

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ
στά τηλέφωνα τού Φροντιστηρίου ΑΡΤΙΟ – Χρόνης Βολτυράκης, Ναϊάδων 49 και Αγ.Αλεξάνδρου, τηλ 2109846513 και 69386625551

30 Μαρτίου 1952, Κυριακή πρωί, 4:12 π.μ.

………….

Μ’ ένα γαρύφαλλο ξεκλείδωσε όλη την αθανασία.
Μ’ ένα χαμόγελο έλαμψε τον κόσμο για να μη νυχτώσει.

………….

Γιάννης Ρίτσος

Φάκελος «Χρυσή Αυγή»

(Αναδημοσίευση απο το JUNGLE-Report

Γιά να μήν ξεχνιόμαστε…)

__________________________

Την Χρυσή Αυγή που σήμερα όλοι λίγο-πολύ ξέρουμε, την συνοψίσαμε όσο πιο περιληπτικά γίνεται στο βίντεο που ακολουθεί:

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=DMAyqI4Wbyw

ευχαριστούμε τον Μ.Α. για την αφήγηση

Στο άρθρο αυτό όμως, γίνεται μια εκτενής παρουσίαση παλαιών ντοκουμέντων που αφορούν τη ναζιστική αυτή οργάνωση.
Πρόκειται για μια μεγάλη έρευνα, με ντοκουμέντα που ξεκινούν χρονολογικά από το 1982 και φτάνουν μέχρι το πρόσφατο παρόν.
Τα περισσότερα από αυτά είναι γνωστά μόνο στο παλιό κοινό της Χρυσής Αυγής, δηλαδή στα πολύ λίγα άτομα που είχαν προμηθευτεί τα περιοδικά και τις εφημερίδες της, όταν είχαν εκδοθεί προ τριακονταετίας.
Με λίγα λόγια, πρόκειται για αρχειακό υλικό που δεν έχει βγει στο φως του διαδικτύου και που βοηθάει να κατανοηθεί ποιό ακριβώς είναι το ιδεολογικό και θρησκευτικό υπόβαθρο της οργάνωσης αυτής.Στα επίμαχα αποσπάσματα των άρθρων που δημοσιεύουμε, για να μην υπάρχουν υπόνοιες ότι αλλοιώνουμε το νόημα, λόγω αποσπασματικής παρουσίασης κ.λπ., από κάτω ακριβώς θα παρατίθεται ένας σύνδεσμος που θα οδηγεί σε ολόκληρο το (σαρωμένο) άρθρο ή σελίδα, ώστε να μπορεί να ελεγχθεί η εγκυρότητα των όσων παρουσιάζουμε.

Τίτλος παγανιστικού άρθρου στο περιοδικό «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» του Αυγούστου-Σεπτεμβρίου 1982

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΩΝ ΑΡΙΩΝ

Προτού μπούμε στα «πικάντικα» ιδεολογικά θέματα, ξεκινάμε με τις επίσημες θρησκευτικές προτιμήσεις της οργάνωσης, όπως αυτές παρουσιάζονται από διάφορα μέλη της, αλλά ακόμα και από τον ίδιο τον Μιχαλολιάκο.
Αυτό γίνεται με αφορμή την πρόσφατη ακαριαία αλλαξοπιστία της Χρυσής Αυγής, που ξάφνου βαπτίστηκε χριστιανή ορθόδοξη, μιας και οι… πατριώτες που προσπαθεί να πείσει να την ψηφίσουν είναι, στο ήθος κυρίως, χριστιανοί ορθόδοξοι.
Έτσι είδαμε, τις προάλλες, στα εγκαίνια των γραφείων της στη Λούτσα, τέσσερις ολόκληρους παπάδες να διαβάζουν χριστιανορθόδοξα ευχολόγια μπροστά από ένα με σταυρωμένα χέρια νεοναζιστικό ποίμνιο.

Είδαμε και τον Μιχαλολιάκο, σε μια συνέντευξη που παρεχώρησε στο ιστολόγιο Hellas-Orthodoxy, να καυχιέται πως έχει πολλούς μοναχούς υποστηρικτές στο Άγιον Όρος.
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=yACNUuDskp4

Ας δούμε όμως τώρα πόσο ανταποκρίνονται οι πραγματικές θρησκευτικές πεποιθήσεις της Χρυσής Αυγής στις χριστιανορθόδοξες επιταγές.

Στο 6ο τεύχος του περιοδικού «Χρυσή Αυγή», που εκδόθηκε για τους μήνες Αύγουστος-Σεπτέμβριος του 1982, βλέπουμε τον Μιχαλολιάκο να αναζητεί τον μυθολογικό τραγόμορφο Πάνα (αυτός κι αν είναι προϊόν φυλετικής καθαρότητας), ο οποίος μάλιστα δεν έχει άλλη δουλειά να κάνει παρά να εμφανίζεται συνεχώς στους τσοπάνηδες της γενέτειράς του Αρκαδίας.

Περιοδικό «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» [Αυγ.-Σεπ. 1982]. Όλο το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.

Να λοιπόν και η απάντηση στο ερώτημα «γιατί ο Μιχαλολιάκος δεν έχει πάει ως τώρα στο Άγιον Όρος». Επειδή ασφαλώς έψαχνε με τη γκλίτσα του στα βοσκοτόπια της Αρκαδίας τον Μέγα Πάνα.
Και αυτό διότι η αναγέννησις του Ελληνισμού σημαίνει επιστροφή στο 12θεο. Απλά και χριστιανικά.

Πάμε στο ίδιο τεύχος πάλι, σε ένα άρθρο-ωδή στον Παγανισμό, που δεν κολακεύει και τόσο τον Χριστιανισμό:

Περιοδικό «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» [Αυγ.-Σεπ. 1982]. Όλο το άρθρο, εδώ.

Ενώ σε ένα άλλο άρθρο υμνείται ο -από χριστιανικής απόψεως- καταραμένος βυζαντινός αυτοκράτορας Ιουλιανός (ο παραβάτης), διότι προσεπάθησε να σταματήσει την χριστιανική παρακμή ανασταίνοντας τους ωραίους Θεούς των Ελλήνων.

Περιοδικό «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» [Αυγ.-Σεπ. 1982]. Όλο το άρθρο, εδώ.

Στο περιοδικό «ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ», της νεολαίας της Χρυσής Αυγής, που εκδόθηκε στις 5 Ιανουαρίου του 2000, στο άρθρο «Φωνή από το παρελθόν» υπενθυμίζονται τρεις ημερομηνίες παγανιστικών εορτών, ενώ παράλληλα λοιδορείται ο Χριστιανισμός.

Περιοδικό «ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ» [5 Ιαν. 2000]. Όλο το άρθρο, εδώ.

Ενώ σε ένα άλλο άρθρο, ονόματι «Η Νίκη του Ηλίου» μας πληροφορούν ότι, 2 ημέρες προ των Χριστουγέννων, εορτάζουν την έλευσιν του Υπερβορείου Απόλλωνος.

Περιοδικό «ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ» [5 Ιαν. 2000]. Όλο το άρθρο, εδώ.

Στο περιοδικό «Χρυσή Αυγή», του Οκτωβρίου 1988, το άρθρο «Ο Ιουδαιοχριστιανισμός και η θρησκεία της Ευρώπης» μας εξηγεί πως ο Ιουδαιοχριστιανισμός εμφύτευσε τον Εβραϊκό σκοταδισμό στην Ευρώπη και καταλήγει σε μια παντελώς αιρετική εικόνα για τη σημερινή Εκκλησία. Το σπουδαιότερο στο άρθρο αυτό είναι, ότι αποτελεί μέρος της «Διακήρυξης των Ιδεολογικών Αρχών» της Χρυσής Αυγής.

Περιοδικό «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» [Οκτ. 1988]. Όλο το άρθρο, εδώ.

Και πάμε και στο τελευταίο, που είναι και το αποκορύφωμα.
Περιοδικό «ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ» (της νεολαίας της Χρυσής Αυγής), 5 Ιουνίου 2000.
Στο άρθρο «Ο Λευκός Εωσφόρος του 21ου αιώνα», υμνείται, και δη σε επίπεδο λατρείας, ο Εωσφόρος, που οι δούλοι και οι υποταγμένοι τον λένε Διάβολο και Σατανά και αυτός γελά (…)

Περιοδικό «ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ» [5 Ιαν. 2000]. Όλο το άρθρο, εδώ.

Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε με την παράθεση πάμπολλων τέτοιων άρθρων από τα έντυπα της Χρυσής Αυγής, αλλά για λόγους οικονομίας χώρου σταματάμε εδώ, γιατί πιστεύουμε πως αυτά είναι αρκετά για να σχηματίσει κανείς μια γενική εικόνα.

Δεν έχουμε βέβαια τίποτα εναντίον των θρησκευτικών πιστεύω των άλλων, γιατί αυτά, βάσει των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών, πρέπει να εξασκούνται ελεύθερα. Πράγμα που ασφαλώς οφείλουν να σεβαστούν και οι αλλόθρησκοι, δηλαδή οι χριστιανοί πατριώτες, οι ιερείς που ευλογούν τα εγκαίνια των γραφείων και οι πολλοί χρυσαυγίτες καλόγεροι του Αγίου Όρους που σκοπεύουν να ψηφίσουν την Χρυσή Αυγή στις εκλογές.
Στο κάτω-κάτω της Ιεράς Γραφής, παιδί του Θεού είναι και ο Εωσφόρος.

___________________________

Περιοδικά «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» [Μάι.-Ιούν. 2007 & Ιουλ. 2006].

ΤΗ ΣΒΑΣΤΙΚΑ ΜΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

Μιά μικρή παρένθεση εδώ, μιας και το 2ο Κεφάλαιο ξεκινάει με τη λέξη «σβάστικα».
Από τότε που εμφανίστηκε ο νεοναζισμός στην Ελλάδα, ακούγεται συχνά το επιχείρημα ότι «η σβάστικα είναι ελληνικό σύμβολο«…
Η αλήθεια είναι, ότι η σβάστικα είναι τόσο ελληνικό σύμβολο, όσο ελληνικά σύμβολα είναι και ο κύκλος, το τετράγωνο, ο ρόμβος και ο σταυρός. Δηλαδή έχει εμφανιστεί σε αρχαιολογικά εύρηματα τόσων πολλών πολιτισμών, διάσπαρτων στα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, και ενίοτε αρχαιότερων του ελληνικού (βλ. π.χ. Ινδίες -εξ ου και η σανσκριτική ονομασία «σβάστικα»), που δεν μπορεί να διεκδικήσει καμιά απολύτως εθνικότητα, πόσω δε μάλλον ελληνικότητα.
Αυτοί λοιπόν που ισχυρίζονται ότι η σβάστικα είναι ένα ελληνικό σύμβολο, είναι κυρίως αυτοί που ψάχνουν άλλοθι για να χρησιμοποιήσουν το ναζιστικό σύμβολο του Χίτλερ, όπως ακριβώς θα έκανε δηλαδή και κάθε ορφανό του Αδόλφου που σέβεται τον εαυτό του.

Το 2ο Κεφάλαιο γράφεται με αφορμή την αποποιητική στάση που κρατάει τον τελευταίο καιρό η Χρυσή Αυγή απέναντι στον γερμανικό ναζισμό που πάντα αντιπροσώπευε και αντιπροσωπεύει. Τους λόγους για τους οποίους τονίζεται το «γερμανικό», θα βαρεθείτε να τους βλέπετε σε όλο το υπόλοιπο άρθρο.
Η απάντηση στο ερώτημα, γιατί η Χρυσή Αυγή αποποιείται τη λατρεία της για τον Χίτλερ και τους συν αυτώ, είναι ασφαλώς, επειδή δύσκολα κάποιος, όσο πατριωτάρας και να είναι, θα ψήφιζε συνειδητά ένα χιτλερικό κόμμα στη χώρα που υπέφερε τα πάνδεινα από τον ναζισμό.

Έτσι ακούμε συνέχεια, από διάφορους κλακαδόρους του Μιχαλολιάκου, αλλά και από τον ίδιο, το υπέροχο «η Χρυσή Αυγή είναι απλά ένα εθνικιστικό κόμμα». Ένα άλλο που διαβάζουμε σε διάφορες ναζιστικές φωλιές στο διαδίκτυο, είναι ότι ο φασισμός ήταν ο ιταλικός εθνικισμός, ο ναζισμός ήταν ο γερμανικός εθνικισμός και ότι αυτά τα δύο δεν έχουν καμία σχέση με τον εθνικισμό/εθνικοσοσιαλισμό της Χρυσής Αυγής.

Πρόσφατα μάλιστα είδαμε και το κοκκινόμαυρο σύμβολό τους με τον «μαίανδρο», που παραπέμπει ξεκάθαρα στην κοκκινόμαυρη ναζιστική σημαία με τη σβάστικα, ως εκ ψηφοθηρικού θαύματος να αλλάζει συνεχώς χρώματα. Στην παραπάνω φωτογραφία έχει γαλαζώσει, ενώ στο επόμενο βίντεο έχει κιτρινίσει.

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=982PgDzkhUs

Εκπομπή «Μακελειό», 11.02.2012. Πηγή βίντεο (όλη η εκπομπή), εδώ.

Σε απόσπασμα της ίδιας εκπομπής θα δούμε από τον Μιχαλολιάκο το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποποίησης του ναζισμού του (αυτό δηλαδή που αναφέραμε πιο πάνω):

http://www.youtube.com/watch?v=ykfHdi9-s6Y&feature=player_embedded

Εκπομπή «Μακελειό», 11.02.2012. Πηγή βίντεο (όλη η εκπομπή), εδώ.

Αυτούς, λοιπόν, που λένε ότι η Χρυσή Αυγή συμμετείχε σε συνέδρια/εκδηλώσεις φασιστικών και ναζιστικών κινημάτων στην Ευρώπη, ο Μιχαλολιάκος λέει πως τους υποτιμά, δεν τους σέβεται και ότι του ρίχνουν λάσπη.
Ας μας υποτιμήσει κι εμάς τότε για τη λάσπη που θα του ρίξουμε τώρα.

Η φωτογραφία που ακολουθεί είναι από ομιλία του Μιχαλολιάκου στο Μιλάνο, σε εκδήλωση του ιταλικού φασιστικού (έτσι αποκαλούνται και οι ίδιοι) κόμματος «Forza Nuova».

Μιλάνο, 26.05.2010, ομιλία σε εκδήλωση της Forza Nuova. Δείτε την ομιλία, εδώ.

Φυσικά δεν έχει συμμετάσχει, αυτός και η συμμορία του, μόνο σε αυτή την ξένη φασιστική εκδήλωση. Οι συμμετοχές είναι πάρα πολλές τις τελευταίες δεκαετίες και μία από αυτές ήταν και τον Μάιο του 2005, όπου η Χρυσή Αυγή έτρεξε στο Βερολίνο για να κλάψει παρέα με τα γερμανικά ναζιστικά και φυλετικά της πρότυπα, δηλαδή τα στελέχη του γερμανικού ναζιστικού κόμματος NPD, για την επέτειο της ήττας του Χίτλερ τον Μάιο του 1945.
Ξεκινάμε από το τότε πένθιμο εξώφυλλο του περιοδικού «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» (Ιούνιος-Ιούλιος 2005) και, μετά από μια σειρά θεάρεστων γερμανοτσολιάδικων άρθρων, θα καταλήξουμε στο περιοδικό της «ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ», με το άρθρο της επίσκεψης της Χρυσής Αυγής στο μοιρολόι του Βερολίνου:

Περιοδικό «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» [Ιούν.-Ιούλ. 2005] (κλικ για μεγέθυνση).

Ο οδυρμός και η συγκίνηση, για τις μαυροκόκκινες σημαίες που ανεμίζουν ξανά στο Βερολίνο, συνεχίζεται ασφαλώς και στα δακρύβρεχτα ενδότερα του περιοδικού, όπου οι wannabe άριοι Γερμανοί επίσης μας γνωστοποιούν ότι δεν έχουν φυσικά κανέναν λόγο να γιορτάζουν την επέτειο της ήττας του Χίτλερ.

Περιοδικό «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» [Ιούν.-Ιούλ. 2005]

Δεν γιορτάζουμε, γιατί ο κόσμος χωρίς τον Χίτλερ είναι απάνθρωπος. Ενώ με τον Χίτλερ θα έσφυζε από ανθρωπιά και καλοσύνη..

Περιοδικό «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» [Ιούν.-Ιούλ. 2005]

Ακολουθεί ένα άρθρο όπου τελικά αποφασίζεται πως οι νικητές είναι οι «πρόγονοί» τους και συνεχίζεται με βασανιστικό σπαραγμό για τον έντιμο(!) αγώνα των Γερμανών ναζί, τις τραγικές απώλειες των στρατιωτών και αξιωματικών τους, για το πόσο άδικα τους φέρθηκαν και την ανάγκη δικαίωσής τους.

Περιοδικό «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» [Ιούν.-Ιούλ. 2005]. Όλο το άρθρο, εδώ.

Ομολογουμένως, δεν περιμέναμε τόση συμπόνια και ανθρωπιά από όντα που ξεχειλίζουν από ρατσιστικό μίσος και υμνούν γενοκτονίες και εθνοκαθάρσεις. Σίγουρα, ο εβραιομεταναστοφάγος Χρήστος Παππάς, πρέπει να ξόδεψε πολλά χαρτζιλίκια σε χαρτομάντιλα όταν συνέτασσε το άρθρο αυτό.

Μία από τα ίδια και στο περιοδικό της νεολαίας τους «ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ», όπου επίσης δεν έχουν να γιορτάσουν τίποτα και λοιπά φαιδρά, πένθιμα και συγκινητικά.

Περιοδικό «ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ» [Ιούν. 2005]. Όλο το άρθρο, εδώ.

Το αποκορύφωμα της δωσιλογικής γερμανοδουλείας.

Περιοδικό «ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ» [Ιούν. 2005]. Όλο το άρθρο, εδώ.

Και τότε, τον Μάιο του 2005, που ο εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής εξέφραζε με συγκίνηση την τιμή του να βρίσκεται ανάμεσα στους αυθεντικούς απόγονους του Χίτλερ, περίπου ενάμιση μήνα αργότερα, στις 15 Ιουνίου 2005, οι Γερμανοί νεοναζί «συναγωνιστές» του, ξεκινούσαν στο Μόναχο αυτό το «μεγάλο εθνικό επαναστατικό κίνημα» δολοφονώντας με πυροβολισμό στο πρόσωπο έναν Έλληνα μετανάστη, μέσα στο μαγαζί του.
Τον 45χρονο μικροεπιχειρηματία (κλειδαρά) Θοδωρή Βουλγαρίδη.
Ο λόγος; Έκανε το λάθος να είναι αλλοδαπός και να βρίσκεται στη Γερμανία.

Συνεχίζουμε στο ίδιο μήκος κλάματος, δηλαδή με το ετήσιο μνημόσυνο της Χρυσής Αυγής γα την ήττα του αγίου Χίτλερ, τον Μάιο του 1945.
Στο περιοδικό «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ», του Μαΐου-Ιουνίου 2007, τα πράγματα αγριεύουν. Ο Χίτλερ ταυτίζεται με τον Λεωνίδα και οι τριακόσιοι Σπαρτιάτες με τους ναζί.
Και λέμε ο «άγιος Χίτλερ», γιατί, όπως θα διαβάσετε στα αρρωστημένα που ακολουθούν, ο Χίτλερ είχε αγιάσει και περιφερόταν επί 40 μέρες σαν σκιά στα ερείπια του Βερολίνου λέγοντας αρλούμπες.

Περιοδικό «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» [Μάιος-Ιούνιος 2007]

Για όσους δεν ξέρουν γερμανικά, «Φύρερ ιστ γκεφάλεν» (der Führer ist gefallen) σημαίνει «ο φύρερ (ηγέτης) έπεσε».
Στο κείμενο αριστερά από τη φωτογραφία, όπου ο Χίτλερ χαϊδεύει στο μάγουλο τα ανήλικα παιδάκια της Hitlerjugend, λίγο πριν τα στείλει στη σφαγή: «Μα εγώ του χρόνου θα διαβώ την πύλη […] με μια ροζέτα του κόμματος στην τσέπη μου κρυμμένη.. κτλ»
Με τη «ροζέτα του κόμματος» που φαντασιώνεται να έχει ο χρυσαυγίτης στην τσέπη του, όταν θα πάει να κάνει τα τρία δυό στο Βερολίνο, εννοεί τη ροζέτα του κόμματος του Χίτλερ «NSDAP».

Ροζέτες του NSDAP με «ελληνικές» σβάστικες

Διακόπτουμε για διαφημίσεις υπέροχων ελληνικών CD, για Έλληνες πατριώτες φυσικά, που δεν έχουν καμία σχέση με τον γερμανικό ναζισμό:

Περιοδικό «ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ» [7 Οκτ. 2000]

a) «Die Fahne hoch – Das Dritte Reich»: Ψηλά τη σημαία, Το τρίτο Ράιχ. b) «SS Division – Hitlerjugend»: Μεραρχία Ες Ες, Χιτλερική Νεολαία. c) «Wir fahren gegen England – Gegen Briten und Franzosen»: Θα πλεύσουμε

εναντίον της Αγγλίας – Εναντίον των Βρετανών και των Γάλλων. d) «Europäische Freiwillige der Waffen SS»: Ευρωπαίοι εθελοντές των Ες Ες. e) «Leibstandarte SS – Adolf Hitler»: Σωματοφυλακή Ες Ες – Αδόλφος Χίτλερ.

Ο Αδόλφος άργησε, αλλά στο τέλος βρήκε τη σωστή λύση. Τα «παιδιά» του, όμως, στρουθοκαμηλίζουν.

Συνεχίζουμε με ένα άρθρο λατρείας στην προικισμένη προσωπικότητα του Μεγάλου Ευρωπαίου Ηγέτη, του συμβόλου που «ζει» και ακτινοβολεί παγκοσμίως.
Γράφτηκε από τον Δρ. Ανδρέα Σταθόπουλο, διδάκτορα του πανεπιστημίου Άθηνων, ο οποίος θίχθηκε από κάποια συκοφαντικά άρθρα για τον Μεγάλο Άνδρα.

Εφημερίδα «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» [8 Αυγ. 2007]. Όλο το άρθρο, εδώ.

Προτού πάμε στα κατεξοχήν προδοτικά/δωσιλογικά στοιχεία του Μιχαλολιάκου και της Χρυσής Αυγής (λες και δεν ήταν όλα τα προηγούμενα), ας δούμε και μερικά άλλα εξίσου ενδιαφέροντα πραγματάκια.

Εξώφυλλα περιοδικών «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» [Ιανουαρίου 1987 & Ιουλίου 1991]

Δεξιά βλέπουμε έναν σαλπιγκτή της Νεολαίας του Χίτλερ (Hitlerjugend, το σύμβολό τους ήταν η σβάστικα μέσα σε λευκό ρόμβο).
Αριστερά ένας νεαρός των SS δείχνει προς τα πέρα, ίσως και προς τον διάολο, τον ..Εωσφόρο δηλαδή.

Αυτό που έχει περισσότερο ενδιαφέρον στο αριστερό εξώφυλλο, και που αποδεικνύει για άλλη μια φορά την ναζιστική γερμανική ψυχή της Χρυσής Αυγής, είναι το σύμβολο που χρησιμοποιούσε εκείνο τον καιρό – που θα δούμε και σε άλλο εξώφυλλο παρακάτω.
Πρόκειται για το ονομαζόμενο «Wolfsangel«, ελληνιστί: αγκίστρι του λύκου.
Ως εργαλείο, ήταν ένα αγκίστρι με το οποίο οι Γερμανοί του Μεσαίωνα έπιαναν λύκους. Τα παλαιότερα ευρήματα (25 Wolfsangel), βρέθηκαν σε μια ανασκαφή στην πόλη Detmold, σε μια αποθήκη του 13ου αιώνα.
Ως σύμβολο χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται στους θυρεούς πολλών γερμανικών κρατιδίων. Στη ναζιστική Γερμανία, και εδώ οφείλεται και η χρήση του από τη Χρυσή Αυγή, ήταν το σύμβολο της μυστικής παραστρατιωτικής οργάνωσης «Werwolf«, που έφτιαξε το 1944 ο γενικός αρχηγός των Ες Ες Heinrich Himmler. Στην Werwolf συμμετείχαν στρατιώτες των Ες Ες, της Νεολαίας Χίτλερ κ.α.. Σε γενικές γραμμές, σκοπός της Werwolf ήταν η πρόκληση σαμποτάζ στις συμμαχικές δυνάμεις που, λίγο πριν την ήττα των ναζί, είχαν καταλάβει γερμανικές περιοχές.

Το σύμβολο αυτό ξαναχρησιμοποιήθηκε από πολιτική οργάνωση, για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο, από το Μέτωπο Νεολαίας (Junge Front) του γερμανικού ναζιστικού κόμματος VSBD/PdA* (ιδρ. 1971). Το 1982 το ναζιστικό αυτό κόμμα απαγορεύτηκε στη Γερμανία, το ίδιο και η νεολαία του, αλλά και η κάθε είδους πολιτική χρήση του συμβόλου που έφερε, δηλαδή του Wolfsangel.

*VSBD/PdA: Volkssozialistische Bewegung Deutschlands / Partei der Arbeit

(μεταφρ: Λαϊκή-σοσιαλιστική Κίνηση Γερμανίας / Κόμμα Εργασίας

Το τι δουλειά, λοιπόν, έχει αυτό το καθαρά γερμανικό σύμβολο να χρησιμοποιείται από ένα (δήθεν) ελληνικό κόμμα σαν την Χρυσή Αυγή, που υποτίθεται πως δεν την αφορά ο γερμανικός ναζισμός, αυτό μόνο ένας υπέρμαχος του παράδοξου της φυλετικής καθαρότητας του Μιχαλολιάκου μπορεί να το εξηγήσει.

Παραμένουμε στο ίδιο εξώφυλλο (επάνω αριστερά) και διαβάζουμε για τους Νέους Αγώνες που θέλει να δώσει η Χρυσή Αυγή για μια Νέα Τάξη Πραγμάτων. Ως γνωστόν, όμως, η Χρυσή Αυγή διαλαλεί πως αντιτίθεται μαχητικά στη Νεαρά Τάξη.
Ή μήπως φαντασιώνεται μια άλλη Νέα Τάξη; Η απάντηση στο εσωτερικό του εξωφύλλου:

Περιοδικό «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» [Ιαν. 1987]. Όλο το άρθρο, εδώ.

Εδώ θα κάνουμε μια αποκωδικοποίηση, γιατί η δειλία του Μιχαλολιάκου να πει ξεκάθαρα και κατανοητά τα όσα αρρωστημένα πιστεύει, τον καταντά να μιλάει με γρίφους, που κατανοούν μόνο μια χούφτα μυημένοι:

«τα λόγια ΕΚΕΙΝΟΥ»: Ο «εκείνος», με κεφαλαία φυσικά, που τα λόγια του προκαλούν παρακρουσιακή μέθεξη στη χρυσαυγίτικη συμμορία, δεν είναι άλλος από τον Αδόλφο Χίτλερ.

«προπομποί του ανθρώπου που θα ‘ρθει»: Τον «άνθρωπο που θα ‘ρθει«, ή πιο σωστά «τον άνδρα που θα ‘ρθει» τον προανήγγειλε ο Χίτλερ, λίγο πριν πάει να τινάξει τα μυαλά του, στον προσωπικό του υπηρέτη, αξιωματικό των SS, Χάιντς Λίνγκε (και όχι Λίγκε), όταν ο τελευταίος τον ρώτησε «και για ποιόν να τα βγάλουμε πέρα τώρα;«.
Το γράφουν και ίδιοι διαστρεβλωμένα στο περιοδικό τους, στο τεύχος Μαΐου-Ιουνίου 2002:

Περιοδικό «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» [Μάι.-Ιούν. 2002]. Όλη η σελίδα, εδώ.

Το συμπέρασμα που βγαίνει αβίαστα από όλα αυτά, είναι ότι η Νέα Τάξη Πραγμάτων που φαντασιώνεται ο φυρερίσκος Μιχαλολιάκος, δεν είναι άλλο από ένα 4ο Ράιχ με έναν καινούριο Χίτλερ. Αυτό θα το δούμε και στα επόμενα που ακολουθούν.

Στο περιοδικό με τον σαλπιγκτή της Χιτλερικής Νεολαίας, που είδαμε πιο πάνω, στη 2η σελίδα, δημοσιεύεται ένα γεμάτο αποφασιστικότητα κείμενο, που παροτρύνει να πιάσουν το χέρι του Αδόλφου που τους τείνει από το δοξασμένο παρελθόν.

Περιοδικό «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» [Ιουλίου 1991]

Ο άρρωστος τύπος που έγραψε αυτές τις ανοησίες, o George Lincoln (και όχι Lioucoln) Rockwell, ήταν ο ιδρυτής του αμερικανικού ναζιστικού κόμματος «American Nazi Party» (ιδρ.1959).
Ο Rockwell είχε δηλώσει πως ο Χίτλερ ήταν ευλογία, και φυσικά διέψευδε το Ολοκαύτωμα θεωρώντας το συνωμοσία των κομμουνιστών. Μερικές από τις θέσεις/προτάσεις του ήταν οι εξής:

• Όλοι οι μαύροι της Αμερικής να απελαθούν στην Αφρική.
• Όλοι οι κομμουνιστές προδότες να εκτελεστούν.
• Τους Εβραίους να τους επιτραπεί η παραμονή (με εξαίρεση τους μαύρους και τους κομμουνιστές Εβραίους), αλλά μόνο εάν πρωτίστως ευνουχιστούν και οι περιουσίες τους δοθούν σε λευκούς Αμερικάνους.
• Υπόσχεση άμεσης πυρηνικής επίθεσης στην Κίνα, με το που θα αναλάμβανε την προεδρεία των ΗΠΑ.

Όπως βλέπουμε ο Rockwell είχε όλα εκείνα τα «χαρίσματα» για να καταστεί είδωλο του Μιχαλολιάκου. Για κακή του τύχη όμως τον δολοφόνησε ένας Έλληνας, ο John Patler (Γιάννης Πάτσαλος). Όχι επειδή ο Πάτσαλος ήταν κανένας αντιφασίστας, ανήκε και αυτός στο «American Nazi Party» και είχε βαρύ ιστορικό αγαθοεργιών.
Στη φωτογραφία δεξιά, ο Rockwell και ο Πάτσαλος σε παλαιές τρυφερές αγωνιστικές στιγμές.

Ο Αδόλφος Χίτλερ δεν είναι φυσικά το μοναδικό πρόσωπο θαυμασμού και πρότυπο για τον Μιχαλολιάκο και την Χρυσή Αυγή. Αν ξεφυλλίσει κανείς τις εφημερίδες και τα περιοδικά τους, προτού πάθει εγκεφαλικό, θα δει πως τα πρόσωπα που προσκυνάνε -όλα από τις τάξεις της ναζιστικής Γερμανίας εννοείται- ανάγονται σε αρκετές δεκάδες.
Ένα από αυτά είναι και ο δωσίλογος Βέλγος Léon Degrelle -αυτός που βλέπουμε αριστερά να χαιρετάει «σπαρτιάτικα».
Ο Degrelle, σε γενικές γραμμές, ήταν ένας κομματάρχης -καλή ώρα σαν τον Μιχαλολιάκο- που, μετά την εισβολή των ναζί στο Βέλγιο, κατέληξε να υπηρετεί στα SS, και μάλιστα ως αξιωματικός. Έζησε, εν ολίγοις, το όνειρο του κάθε χρυσαυγίτη, που προθύμως θα πρόδιδε τη χώρα του για μια γερμανική στολή.
Όταν τέλειωσε ο πόλεμος ο Degrelle κρύφτηκε στην Ισπανία με το ψεύτικο όνομα «León José de Ramirez Reina», όπου και πέθανε το 1994, σε ηλικία 88 ετών.
Στο Βέλγιο, τον Δεκέμβριο του 1945, δικάστηκε και καταδικάστηκε ερήμην εις θάνατον για εσχάτη προδοσία.

Πάμε τώρα να δούμε το κλασικό χρυσαυγίτικο μοιρολόι και για τον δωσίλογο Degrelle σε περιοδικό του 1994 -της χρονιάς του θανάτου του.

Περιοδικό «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» [Ιούν. 1994]. Όλη η σελίδα, εδώ.

«Θα πολεμούσε στο πλευρό της Γερμανίας!«
Από αυτό εδώ, και ιδίως από τον θαυμασμό που περικλείει, μπορεί εύκολα ο καθένας να συμπεράνει και τι θα θεωρούσε καθήκον του ο κάθε χρυσαυγίτης σε μια ανάλογη περίπτωση.

Δεν τελειώνει όμως εδώ το μοιρολόι, γιατί ο Μιχαλολιάκος δεν θα έβρισκε ησυχία αν δεν έστελνε και μια συλλυπητήρια επιστολή στην χήρα του Degrelle.
Ακολουθεί η επιστολή και η ευχαριστήρια απάντηση.

Περιοδικό «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» [Ιούν. 1994]. Όλη η σελίδα, εδώ.

Μετά από αυτές τις συγκινητικές στιγμές, προχωράμε στο επόμενο είδωλο της Χρυσής Αυγής, τον Ρούντολφ Ες (Rudolf Walter Richard Heß).
Κουμπάρος του Χίτλερ και δεξί του χέρι, μέχρι να τον συλλάβουν οι Άγγλοι το ’41. Υπήρξε ένας από τους βασικούς διώκτες των Εβραίων και δεν μετάνιωσε για τίποτα μέχρι το θάνατό του στις φυλακές.
Ο Ρούντολφ Ες είχε όμως άλλη μία σημαντική ιδιαιτερότητα που τον κάνει ακόμα πιο συμπαθή στο γερμανόψυχο φαν κλαμπ της Χρυσής Αυγής. Ήταν μισός Έλλην, διότι η μητέρα του ήτο Ελληνίς. Ορίστε, το λέει και η έγκυρη και έγκριτη εφημερίδα της Χρυσής Αυγής:

Εφημερίδα «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» [08.08.2007]. Όλο το άρθρο, εδώ.

Ιδιαίτερα αστείος είναι τρόπος με τον οποίο παρουσιάζουν τον θάνατό του: «τον βίαιο στραγγαλισμό του«. Δηλαδή έτσι, ώστε το μυαλό του κάθε ξυρισμένου χαϊβανιού, που καταπίνει αμάσητα τα χρυσαυγίτικα σκουπίδια σε μορφή άρθρων, να σκεφτεί δολοφονία του Ες δια στραγγαλισμού. Πράγμα δηλαδή που τεχνηέντως θα τον καταστήσει ακόμα περισσότερο θύμα και άρα περισσότερο συμπαθή.
Στην πραγματικότητα ο Ες αυτοκτόνησε κρεμώντας εαυτόν με ένα καλώδιο. Είχαν προηγηθεί άλλες τέσσερις απόπειρες αυτοκτονίας με διάφορους τρόπους.

Την Ελληνίδα μητέρα του Ες, δεν την επιβεβαιώνει μόνο η εφημερίδα της Χρυσής Αυγής, αλλά και διάφορες, εξίσου έγκυρες και έγκριτες, ελληνικές σελίδες:

Μια τη βλέπουμε στο γένος Γρηγοριάδη, μια στο γένος Γεωργιάδη… εδώ που τα λέμε όμως, έχοντας υπόψιν μας τον Άδωνη, θα μπορούσε κάλλιστα να έχει και μια λογική βάση αυτό με το γένος Γεωργιάδη. Μια μακρινή του συγγένεια με τον Ες ακούγεται πολύ ρεαλιστική.

Η πικρή αλήθεια όμως, για όλους τους γερμανόψυχους κατόχους ελληνικής ταυτότητας, είναι ότι η μητέρα του Ρούντολφ Ες είχε τόση σχέση με την Ελλάδα, όση σχέση ακριβώς έχει και ο Μιχαλολιάκος με τη λευκή φυλή.

Ο Rudolf Walter Richard Heß γεννήθηκε στις 26 Απριλίου 1894, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.
Γονείς: ο κύριος Fritz Hess και η κυρία, με το «ελληνικότατο» όνομα, Klara Münch.
Γονείς της «Ελληνίδος» Klara Münch: ο κος Rudolf Münch και η κα Adelheid Ferber, επίσης «Έλληνες», όπως το μαρτυρούν άλλωστε και τα ονόματά τους.

Περισσότερες λεπτομέρειες για τα στοιχεία της Klara Münch μπορείτε να δείτε στη σχετική καρτέλα της αρχειακής σελίδας Thienemann Genealogy Pages:

Πηγή γενεαλογικού δέντρου Klara Münch, εδώ.

Και εδώ άλλη μια σελίδα (γερμανική) που λέει τα ίδια ακριβώς.

Είναι τελικά τόσο αρρωστημένος ο πόθος των χρυσαυγιτών να ταυτιστούν με τα γερμανικά ναζιστικά τους πρότυπα, που έφτασαν ακόμα και στο σημείο να ελληνοποιούν τους γονείς τους.

___________________________

Περιοδικό «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» [Αύγ.-Σεπ. 1982].

Αριστερά: Το θεσπέσιο γερμανόψυχο εξώφυλλο, όπου το σύμβολο της Χρυσής Αυγής ήταν τότε κάτι μεταξύ σβάστικας και συμβόλου του Λά.Ο.Σ. Δεξιά: ένα υπέροχο εικαστικό στο εσωτερικό του περιοδικού

ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ Ο ΤΣΟΛΙΑΣ ΘΕΛΕΙ ΤΟΝ ΓΕΡΜΑΝΟ ΤΟΥ

Στα προηγούμενα δύο κεφάλαια μάθαμε για τις θρησκευτικές πεποιθήσεις της Χρυσής Αυγής και για την ατόφια ναζιστική γερμανική ψυχή της. Στο τρίτο και τελευταίο κεφάλαιο θα δούμε, μέσα από τα έντυπά της και πάλι, τη στάση και το τρόπο σκέψης της όσον αφορά τα γεγονότα στην Ελλάδα επί γερμανικής κατοχής.

Με όλα όσα διαβάσαμε ως τώρα, το πλέον αναμενόμενο φυσικά είναι ο θαυμασμός των χρυσαυγιτών σε κάθε τι δωσιλογικό και προδοτικό που συναντάμε στην ιστορία της Κατοχής, όπως και η δικαιολόγηση των γερμανικών θηριωδιών στον άμαχο ελληνικό πληθυσμό.

Ξεκινάμε με ένα ακόμα εξώφυλλο -όπου η Χρυσή Αυγή φέρει και πάλι το γερμανικό σύμβολο «Wolfsangel»- το οποίο κοσμεί ο δωσίλογος, δοτός κατοχικός πρωθυπουργός και συνεργάτης των Γερμανών Γεώργιος Τσολάκογλου, που συνθηκολόγησε με τους Γερμανούς και έγινε πιόνι τους.
Τι πιο αξιέπαινο για έναν χρυσαυγίτη;

Περιοδικό «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» [Οκτ. 1988] (κλικ για μεγέθυνση)

Με τη χώρα κατακτημένη και τον λαό της υποδουλωμένο, το «Έντιμη Ειρήνη» μόνο ένας παρανοϊκός, ή ένας γερμανόδουλος προπαγανδιστής θα μπορούσε να το πει. Όποιο από τα δύο και να επιλέξετε, πέφτετε μέσα.

Όλοι σίγουρα έχετε ακούσει για τα περιβόητα Τάγματα Ασφαλείας της Κατοχής, τα Τάγματα Ευζώνων, τους Χίτες (Οργάνωση «Χ») κ.λπ., που όλα αυτά μαζί συνοψίζονται στην άκρως αντιπροσωπευτική ονομασία Γερμανοτσολιάδες.
Περιληπτικά, τα τάγματα αυτά, εκτός από την ευλογία, έφεραν και τον οπλισμό των Γερμανών συνεργατών τους. Κύρια αποστολή τους ήταν να εξολοθρεύσουν την αντίσταση των Ελλήνων αγωνιστών («κομμουνισταί») κατά των Γερμανών, είτε με τα όπλα, είτε με χαφιεδισμό …γιατί απλά «οι Γερμανοί ήταν φίλοι μας«.
Το γεγονός ότι ο ίδιος ο Χίτλερ και ο αρχηγός τον Ες Ες, Χίμλερ, απέστειλαν ευχαριστήρια επιστολή στον Διονύση Παπαδόγκωνα, διοικητή των ταγμάτων ασφαλείας Πελοποννήσου, τα λέει όλα.
Για να πάρετε μια καλύτερη γεύση, ετοιμάσαμε ένα μικρό κολάζ από αποκόμματα γερμανόδουλων εφημερίδων της εποχής, μαζί με ένδοξες φωτογραφίες:

(κλικ για μεγέθυνση)

Για περισσότερο υλικό μπορείτε να πάτε στο σχετικό μας άλμπουμ, στο facebook.

Αυτοί βέβαια που έχουν σαν πρότυπο κάποιον που πρόδωσε τη χώρα του και κατετάγη στα SS του εχθρού -βλέπε Degrelle- δεν θα μπορούσαν φυσικά παρά να θαυμάζουν και να ηρωοποιούν και τους ιθαγενείς Γερμανοτσολιάδες.

Περιοδικό «ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ» [Ιαν. 2000]. Όλο το άρθρο, εδώ.

Στη φωτογραφία βλέπουμε 2 γερμανοτσολιάδες να σαλπίζουν χαρμόσυνα την έλευση του γεερμανόδουλου 

αφέντη τους, Γεωργίου Πούλου (όλο το τάγμα φοράει γερμανικές στολές).

Μόνο γέλιο προκαλεί το παραπάνω απόσπασμα, όπου αφ’ ενός παραδέχονται ότι τα πρότυπά τους τα όπλισε ο κατακτητής, αφ’ ετέρου όμως δεν τα όπλισε και ..πολύ, γιατί «δεν τους εμπιστευόταν». Δεν ήταν δηλαδή βαριοί προδότες, αλλά ..ελαφριοί με ολίγη.

Γέλιο προκαλεί γενικά η «λογική» όλου του ανιστόρητου και ψευδέστατου αυτού άρθρου, αν το διαβάσει κανείς. Παρουσιάζει τους αντιστασιακούς σαν ένα στρατό που δεν έχει τίποτα άλλο να κάνει, παρά μόνον, ολημερίς κι ολονυχτίς, να βιάζει και να σφάζει εμμονικά τον άμαχο ελληνικό πληθυσμό, τον οποίο οι ανθρωπιστές Γερμανοτσολιάδες, σε ρόλο κυανόκρανων του ΟΗΕ, έτρεχαν να προστατεύσουν με τα όπλα που τους έδωσαν οι Γερμανοί και φίλοι μας ναζί. Γι αυτό τους τα έδωσαν άλλωστε. Όχι για να ευνοηθούν, εξυπηρετώντας τα συμφέροντά του 3ου Ράιχ, αλλά για να σώσουν τους άμαχους και υπό συνεχή απειλή Έλληνες (…)

Δεν πρόκειται φυσικά να αντιπαραθέσουμε ιστορικά ντοκουμέντα που διαψεύδουν τις ανιστόρητες αυτές ανοησίες, ούτε εδώ, ούτε και στα επόμενα «ιστορικού» περιεχομένου χρυσαυγίτικα κείμενα που θα ακολουθήσουν. Και αυτό, όχι τόσο επειδή, με τον τρόπο που το κάνουμε, ο όγκος του άρθρου θα γίνει άλλος τόσος, αλλά πολύ περισσότερο γιατί δεν αξίζει καν τον κόπο, μιας και ότι γράφεται από χρυσαυγίτικη πένα είναι εκ προοιμίου είτε διαστρεβλωμένο, είτε η μισή αλήθεια, είτε τελείως ψευδές και κατασκευασμένο. Αρκεί μόνο να αναλογιστεί κανείς την περίπτωση της «Ελληνίδας» μάνας του Ρούντολφ Ες και μπαίνει κατευθείαν στο νόημα.

Στο ίδιο και χειρότερο μήκος κύματος γίνεται και η «εξιστόρηση» των γεγονότων του Β’ΠΠ και της Κατοχής, σε ένα 16σέλιδο άρθρο με τίτλο «ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ, Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΛΗΘΕΙΑ«, από τον ίδιο τον Μιχαλολιάκο, στο περιοδικό «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» του Ιουλίου 1991. Άρθρο, όπου η οργιάζουσα φαντασία στο οποίο διοχετεύεται δύναται να δημιουργηθεί μόνο μετά χρήσεως απαγορευμένων ουσιών, μόνο το αλκοόλ δεν φτάνει.

Για παράδειγμα, την επίθεση των -επίσης καλών μας φίλων– φασιστών Ιταλών την αποδίδει, όχι στην επεκτατική μεγαλομανία του Μουσολίνι που ονειρευόταν μια νέα Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, αλλά σε μια σκοτεινή συνωμοσία των Άγγλων και του Ιταλού υπουργού εξωτερικών Τσιάνο. Για να γίνει περισσότερο αληθοφανές το φαιδρό αυτό φαντασιακό κατασκεύασμα, προσετέθη ακόμα ένα ανιστόρητο ψεύδος, ότι ο Τσιάνο εκτελέστηκε με την κατηγορία ότι ήταν δήθεν πράκτορας των Άγγλων.

Περιοδικό «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» [Ιουλ. 1991]. Όλη η σελίδα, εδώ.

Όλα αυτά βέβαια, απλά και μόνο για να μην σχηματιστεί καμιά κακή εντύπωση για την φασιστική Ιταλία και τον Μεγάλο Ηγέτη Μουσολίνι.

Όσο για την Αντίσταση των Ελλήνων κατά των Γερμανών κατακτητών, ο Μιχαλολιάκος αναπαράγει ακριβώς το ίδιο αρρωστημένο σενάριο που διαβάσαμε και στο προηγούμενο άρθρο στο περιοδικό «ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ», με τις επιπλέον προσθήκες ότι δεν υπήρξε καμιά αντίσταση -ενώ στην πραγματικότητα οι αντάρτες μας τους είχαν αλλάξει τα φώτα- και ότι σκότωναν πού και πού κανέναν Γερμανό Στρατιώτη μόνο και μόνο για να ωθήσουν τους Γερμανούς σε πράξεις αντιποίνων κατά του αμάχου ελληνικού πληθυσμού (…)

Περιοδικό «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» [Ιουλ. 1991]. Όλη η σελίδα, εδώ.

Αυτό που ακολουθεί τώρα είναι μάλλον το αποκορύφωμα της δράσης των απαγορευμένων ουσιών που αναφέραμε πρωτύτερα:

Περιοδικό «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» [Ιουλ. 1991]. Όλη η σελίδα, εδώ.

Στο ερώτημα «Ποιός γνωρίζει ότι..κ.λπ…«, η απάντηση είναι «κανείς«. Γιατί, πολύ απλά, όλο το παραπάνω είναι εξολοκλήρου κατασκευασμένο. Οι αιχμάλωτοι Ναζί όντως υπήρχαν -και ήταν περίπου 80- όντως εκτελέστηκαν από τον ΕΛΑΣ (οι ακρωτηριασμοί και τα λοιπά είναι του Μιχαλολιάκου), αλλά ουδέποτε υπήρξε συμφωνία παράδοσής τους με αντάλλαγμα να μην υπάρξουν αντίποινα. Αυτό δεν προκύπτει από πουθενά – δεν υπάρχει το παραμικρό στοιχείο γι αυτό το φαντασιούργημα.
Ο μόνος λόγος που κατασκεύασε ο γερμανόψυχος αυτή την ιστοριούλα ήταν για να δικαιολογήσει την κτηνωδία των Ναζί στα Καλάβρυτα.
(εξίσου ψευδέστατη είναι και ιστοριούλα με τον γερμανό γιατρό)

Επί τη ευκαιρία, δείτε επίσης και μια παλιά συζήτηση που είχαν τα μέλη της Χρυσής Αυγής, πριν από 5 χρόνια, για τη σφαγή αμάχων που διέπραξαν οι Γερμανοί στο Δίστομο. Όχι τόσο για τα ανιστόρητα όργια που γινόταν εκεί μέσα, αλλά κυρίως για τον φιλογερμανικό τρόπο με τον οποίο σκέπτονται.
Είναι αποθηκευμένη από το παλιό τους φόρουμ «ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ», το οποίο εδώ και καιρό έχουν κλείσει: κλικ

Η σφαγή που διέπραξαν οι Ναζί στα Καλάβρυτα ήταν ένα από τα πιο φρικιαστικά εγκλήματα που γνώρισε αυτός ο τόπος. Μαζικές εκτελέσεις εκατοντάδων άμαχων ανδρών και γυναικόπαιδων, κάψιμο σπιτιών, λεηλασίες. Με μια απλή αναζήτηση θα βρείτε πολλές αναφορές με λεπτομέρειες ακόμα και ντοκιμαντέρ όπως π.χ. αυτό.
Εξίσου φρικιαστικός είναι και ο ψυχρός τρόπος με τον οποίο ο Μιχαλολιάκος δικαιολογεί και προσπερνάει αυτό το τραγικό ιστορικό γεγονός.

Περιοδικό «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» [Ιουλ. 1991]. Όλη η σελίδα, εδώ.

Πού να είχε δηλαδή και την πρόθεση να τις δικαιολογήσει..
Κρατήστε το αυτό και πάμε να δούμε τώρα πόσο ευαίσθητοι και συμπονετικοί γίνονται οι χρυσαυγίτες, όταν πρόκειται για τους Γερμανούς Ναζί.
Δικαιολογημένα άλλωστε, αφού πρόκειται για τους δικούς τους ανθρώπους:

Περιοδικό «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» [Οκτ. 1988 & Ιουν-Ιούλ. 2005]

Παραμένουμε στο τεύχος του Ιουλίου 1991, δηλαδή στο άρθρο με την «ιστορική» αφήγηση του Μιχαλολιάκου και, κλείνοντας σιγά σιγά, θα πάμε σε ένα από τα καλύτερα αποσπάσματα, όπου ο φυρερίσκος της Χρυσής Αυγής μάς μαρτυράει (σιγά το μυστικό) ότι θα πήγαινε με το μέρος των Ναζί:

Περιοδικό «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» [Ιουλ. 1991]. Όλη η σελίδα, εδώ.

Στη συνέχεια βέβαια κάνει μια προσπάθεια να το στρογγυλέψει, λέγοντας ότι παρολαυτά θα αμύνονταν στους εισβολείς -δηλαδή τους Γερμανούς και τους Ιταλούς. Γιατί αν άφηνε να εννοηθεί ότι δεν θα το έκανε, θα έτρωγε κλωτσιές ακόμα και από τα άμυαλα τσιράκια του.
Το ερώτημα όμως που τίθεται, και που δεν μπορεί να απαντηθεί από καμία απολύτως λογική -πλην αυτής ενός γερμανόψυχου προδότη- είναι:
Πώς γίνεται να έχεις με κάποιον στην αρχή πόλεμο, αφού είναι εισβολέας στη χώρα σου, και στη συνέχεια να τάσσεσαι στο πλευρό του για να πολεμήσεις άλλους;

Η απάντηση είναι πολύ απλή φυσικά, πρέπει να είσαι δωσίλογος με πτυχίο. Να πουλήσεις τον τόπο σου και να συνεργαστείς με τον εισβολέα. Ότι ακριβώς έκανε δηλαδή και το μεγάλο τους δωσιλογικό πρότυπο, ο Βέλγος Degrelle, ο οποίος ούτε καν σκέφτηκε να αμυνθεί στην εισβολή των Γερμανών στο Βέλγιο, αλλά με το που του δόθηκε η ευκαιρία φόρεσε αμέσως τη γερμανική στολή.

Όσο για τον Εθνικοσοσιαλισμό, δηλαδή τον Ναζισμό, δεν μας προκαλεί καμία έκπληξη που τον βάφτισε ελληνικό. Εδώ βάφτισε Ελληνίδα τη μάνα του Ρούντολφ Ες, στον Εθνικοσοσιαλισμό θα κολλούσε;

Κλείνουμε με το όραμα του Μιχαλολιάκου, που θα αφήσουμε ασχολίαστο -έχετε μόνο υπόψιν ότι με το «μοιραίο 1945» εννοεί φυσικά την ήττα του Χίτλερ:

Περιοδικό «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» [Ιουλ. 1991]. Όλη η σελίδα, εδώ.

Περιοδικό «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» [Ιουλ. 1982]. Όλη η σελίδα, εδώ.

___________________________

Αντί επιλόγου, θα ευχηθούμε στον ανίκανο κοινοβουλευτικό μας θίασο ένα τεράστιο «ΜΕ ΓΕΙΑ» για τα νέα «μαυροκόκκινα» χρώματα που όπως φαίνεται θα αρχίσουν να κοσμούν την επόμενη Βουλή.
Πιστεύανε, οι θλιβεροί, ότι η ξεφτίλα και η ανικανότητά τους δεν είχε πάτο και θα μπορούσαν επ’ άπειρον να βυθίζονται άφοβα. Να λοιπόν που ο πάτος έφτασε με την επικείμενη είσοδο των νεοναζί στη Βουλή.
Άντε, και από το χρόνου να βουλεύεστε στο Reichstag.

Ημέρα της γυναίκας

8 Μαρτίου. Και φέτος, όπως και πέρσυ, και πρόπερσυ, και πάντα, τίποτα δεν άλλαξε… καινούρια θύματα, καινούρια θηρία, πόνος, αδικία και ο χορός καλά κρατεί… Η γιορτή πάντως, στη θέση της!

Χρόνια πολλά Γυναίκα… όπως βλέπεις δεν σε ξεχάσαμε ούτε φέτος…

~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.

 Παπαδόπουλος Παναγιώτης (Κάϊν) : Αγγελική, Κωνσταντίνα, Κατερίνα είναι το όνομά της – ναι, δεν το έχω ξεχάσει

6 χρόνια σχεδόν από την βίαιη εισαγωγή της δημοσιογράφου απο την Χίο, Αγγελικής Χατζηδημητρίου, στό δωμάτιο της σιωπής

δύο γυναίκες πολιτικές κρατούμενες χωρίς στοιχεία στα κελια της «δημοκρατίας»,
Kωνσταντίνα Καρακατσάνη 19 χρονών, 11 χρόνια κάθειρξη απο την «αδέκαστη» και «τυφλή», (για την ακρίβεια θεόστραβη γιατι βλέπει ότι θέλει η ίδια να βλέπει), κρατική «δικαιοσύνη»
Στέλλα Αντωνίου με σοβαρή πάθηση στο ένα της μάτι έχουν απορριφθεί όλες οι αιτήσεις αποφυλάκισης για σοβαρούς λόγους υγείας

Από τά Βαλκάνια καί τά λευκά κελιά τής Τουρκίας, μέχρι τό Σουδάν, τόν Νίγηρα, την Γουατεμάλα, τα Πετράλωνα, τον Κορυδαλλό και την Χίο, η γυναίκα 8 του Μάρτη ή 8 του Απρίλη έχει αρκετούς λόγους να μην “γιορτάζει”

στην 37χρονη απο την Βουλγαρία που ο “πολιτισμός” ανακάλυψε το 2007, στο χωριό Αδενδρο της Θεσσαλονίκης, να έχει κακοποιηθεί γιά 5 ολόκληρους μήνες, απο αγέλη ανθρωποειδών

στην δημοσιογράφο Αγγελική Χατζηδημητρίου πού “έκλεισε” 3 χρόνια αγωνίας και σιωπής στο σκοτεινό δωμάτιο

σε σένα γυναίκα, πού ξέρω τι έχεις περάσει και θα κάνω το λίγο έστω που μπορώ “από τα πάντα” γιά να μπεί τέλος στόν Βιασμό σου…

(Αδυνατώ να “συλλάβω” δευτερόλεπτο πλέον από την ταχύτητα της εικόνας που διανύει η γαλέρα της βαρβαρότητας τον χρόνο, σαν σφαίρες που σκάνε όταν μπαίνουν στο σώμα σε πηγαίνουν από τις 8 του Μάρτη πού “επέτρεψαν” σε εσένα γυναίκα να “ξεκουραστείς” και νά “γιορτάσεις” απο τις 365 μέρες βιασμού και τράφικινγκ τον χρόνο, σήμερα στις 8 του Απρίλη.
Γιατί 8 του Απρίλη τελικά είναι το ονομά σου και ο δρόμος που σε έριξαν να πάρεις…
Κι αν δεν μπορέσω να περπατήσω δίπλα σου με το κομμένο πόδι της Αμαλίας Καλυβίνου, να σε κοιτάξω με το άδειο μάτι γεμάτο φώς της Κωνσταντίνας Κούνεβα, να στάξω μέσα στο παγωμένο μου αίμα μια στάλα ποταμίσιο νερό απο την φλέβα της Κατερίνας Γκουλιώνη, δεν θα κάνω ποτέ την αρχή να αδειάσω από μέσα μου το σεξιστικό αντρικό γουρούνι που ζεί σε βάρος σου…
3 χρόνια πέρασαν από το ξεκίνημα αυτής της “σφαίρας” στο κορμί της δημοσιογράφου Αγγελικής Χατζηδημητρίου από την Χίο και η σιωπή της γίνεται ο ήχος του μεγαλύτερου αγώνα που δίνει μια γυναίκα για να ξεφύγει από το σκοτεινό δωμάτιο που έχει φυλακισμένο το “φυτό” για να ξαναγίνει Ανοιξη που ανθίζει τις ξέρες όλου του Κόσμου”)

Ετσι όπως τό λουλούδι βρίσκει τήν έξοδο μέσα από τήν χαραμάδα τού τσιμέντου, έτσι καί εσύ ανθίζεις καί λάμπεις μέσα στήν ασχήμια καί τήν βαρβαρότητα.
Στέκομαι μπροστά στά σφαγμένα σου πόδια από τήν “ανδρική μεταχείριση” καί εξομολογούμαι.
Υπάρχω, ζώ, ελπίζω, συνεχίζω καί αυτό τό οφείλω σέ εσένα. Ταξιδεύω χιλιόμετρα μέσα στήν μήτρα σου σάν μαθητής σου προσπαθώντας νά πάρω κάτι από τήν συντροφικοτητά σου, τήν ευθύνη σου, τήν αξιοπρεπειά σου, τήν άδολη ηθική καί στάση σου.
Καί απορώ γυναίκα μέ τήν δύναμη πού βρίσκεις σέ αυτήν τήν μοναχική πορεία μέ απαγωγές, βιασμούς, εκμετάλλευση νά μπορείς ακόμη νά μέ ερωτεύεσαι, νά ξυπνάς δίπλα μου τήν αυγή, νά μέ αγαπάς, νά πιστεύεις σέ εμένα, νά μέ κερνάς από τό κρασί τών χαραγμένων από τήν βία χειλιών σου, νά μήν μέ προδίδεις, νά είσαι η “βάση” μου όπως λές…
Γυναίκα, όπως λέμε φωτιά πού διαλύει τά σκοτάδια καί εξακολουθεί νά ανάβει μέσα στήν καταιγίδα.
Σομαλία, Γουατεμάλα, Σουδάν, Τσάντ, Νίγηρας, Ζάμπια, Μαλάουϊ, Β.Ουγκάντα, Μοζαμβίκη, Αιθιοπία, Κένυα, Αγκόλα, Κονγκό, Κολομβία, Τσετσενία, Μπουρούντι, Λιβερία, Ορλεάνη, Νοτιοανατολική Ασία, Ιράν, Αφγανιστάν, Παλαιστίνη, Ιράκ, αλλά καί Φυλής καί πλατεία Βάθης και Ομόνοια και Μεταξουργείο…
Δέν μπορώ νά πάρω τά μάτια μου από πάνω σου καί τήν αγκαλιά μου από τό γδαρμένο κορμί σου.
Ξέρω πώς αυτό δέν είναι αρκετό, αλλά εσύ μού λές, ”μού φτάνει”…
Γυναίκα, μπορεί νά μήν γεράσουμε μαζί, αλλά σέ ευχαριστώ πού μέ τίμησες, πού δέν έφυγες ποτέ από δίπλα μου, πού μέ ανέχτηκες μέσα στά δύσκολα χρόνια σου, παρ΄ότι εγώ δέν σού έδωσα πίσω παρά μιά μέρα τόν χρόνο γιά νά “γιορτάσεις” τά θυματά σου…
Γυναίκα τού Κόσμου, δέν κατεβάζω τά μάτια μου από επάνω σου καί ξεχωρίζω τήν αλήθεια σου παρά τά όσα εγκλήματα σού έχουν κάνει…….

Παπαδόπουλος Παναγιώτης (Κάϊν)
μεμονωμένο άτομο από τό αναρχικό/αντιεξουσιαστικό κίνημα
erozer2000@yahoo.gr

“Εκεί στα σύνορα ΗΠΑ και Μεξικού, η πόλη Χουάρες έχει γίνει τό νεκροταφείο πάνω από 500 δολοφονημένες γυναίκες τα τελευταία 10 χρόνια.
Οι άδειες πόλεις των χαμένων και κακοποιημένων γυναικών βάζουν φωτιά στα ανάκτορα της σιωπής μας, στους “τακτοποιημένους” και “δεδομένους” ερωτές μας!
Κοντά τους εκατομμύρια γυναίκες πού έχουν χτυπηθεί από καρκίνο, aids και ανίατες παθήσεις, γυναίκες ντυμένες από ρούχα με καυστικό οξύ δίνουν μόνες τους καθημερινό αγώνα να μείνουν έξω απο τις πόλεις που στρατολογεί ο θάνατος, η ανεργία, η απόλυτη φτώχεια, η μετανάστευση, το δουλεμπόριο.
Υπάρχουν γυναίκες πού δεν βάφονται μέσα σε “ρόζ σύννεφα”, γυναίκες πού φεύγουν μέσα σε θηλιές, λιθοβολισμούς και απομόνωση φυλακών, ΓΙΑΤΙ Η ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΤΗΝΟΥΣ ΜΙΣΗΣΕ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΟΥΣ…”

Πηγή : http://exandas.ert.gr

12 Φλεβάρη 2012 : η πιο ζεστή νύχτα του χειμώνα

Το παρακάτω κείμενο μου ήρθε με email από τον φίλο και σύντροφο tupac_amaru. Διαφωνώ σε κάποια σημεία, αλλά το κείμενο παρουσιάζει μία πλευρά που δεν ακούστηκε.

Τα δικά μου σχόλια υπάρχουν στα comments.

Στις 12 Φλεβάρη του 2012 στην Αθήνα ζήσαμε τη μικρογραφία και ένα ακόμη επεισόδιο μιας εξέγερσης, ενός κοινωνικού πολέμου, που στην Ελλάδα βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη εδώ και χρόνια, αλλά οι συγκυρίες της περιόδου που ζούμε τον έκαναν να εκδηλωθεί και να αναζωπυρωθεί. Μετά το Δεκέμβρη του 2008 – και ίσως τον περασμένο Μάη/Ιούνη – αυτή τη φορά μία και μοναδική νύχτα έφτασε για να κάνει τα σαθρά και παραφουσκωμένα θεμέλια του καθεστώτος να τρίζουν. Πίσω όμως από αυτή τη μοναδική (κυριολεκτικά και μεταφορικά) νύχτα υπάρχουν οι διεργασίες πολλών ετών μέσα στο κομμάτι εκείνο της κοινωνίας που είναι ακόμα ζωντανό, που αντιστέκεται στον ολοκληρωτισμό, στο νέο φασισμό, στην αλλοτρίωση και μετάλλαξη του ανθρώπινου είδους, στο θάνατο της κοινωνίας, στην Εξουσία.

Δεν ήταν μόνο οι εκατοντάδες χιλιάδων λαού που βγήκαν στους δρόμους. Δεν ήταν μόνο η οργή των διαδηλωτών, η δίψα τους για ελευθερία, η εξεγερσιακή τους διάθεση. Δεν ήταν μόνο η έκταση και ένταση των γεγονότων. Ήταν ο αντίκτυπος που είχε η νύχτα αυτή στην κοινωνία, τόσο στους εξουσιαστές και τα διάφορα ενεργούμενά τους, όσο κυρίως σε όσους δεν ήταν παρόντες στη νύχτα ελευθερίας της Αθήνας. Όλες οι αναλύσεις που έχουν γίνει για την εξέγερση της 12^ης Φλεβάρη έχουν σαν κύριο άξονα τους συμμετέχοντες σε αυτήν ή χρησιμοποιούν κυρίως τη δική τους οπτική γωνία για να την προσεγγίσουν και να βγάλουν κάποια συμπεράσματα. Στις παρατηρήσεις που ακολουθούν θα επιχειρηθεί να συμπεριληφθεί και ο αντίκτυπος που είχε η νύχτα αυτή σε εκείνο κομμάτι της κοινωνίας που παραμένει ανενεργό και απαθές. Ο λόγος είναι ότι η πλευρά της Κυριαρχίας και των ιδεολογικών της στηριγμάτων έχει μελετήσει αρκετά καλά το καθόλου ενιαίο και σταθερό κομμάτι αυτό, έτσι ώστε να το ελέγχει και να το χειραγωγεί, και έχει αναπτύξει, εστιάσει και προσαρμόσει όλες τις βρώμικες μεθόδους της στα χαρακτηριστικά του. Αντιθέτως, τη μελέτη του (μαζί με τη μελέτη των εξουσιαστικών τακτικών και μεθόδων μαζικής χειραγώγησης και προπαγάνδας) έχουν υποτιμήσει ή αμελήσει όσοι την αντιπαλεύουν. Αντί γι’ αυτό, αναλώνονται κυρίως σε μια ανέξοδη καταγγελτική συνθηματολογία, εύκολα αντιμετωπίσιμη από τους ιδεολογικούς μηχανισμούς της Κυριαρχίας και το κυριότερο: με ελάχιστη διείσδυση στην κοινωνία.

Εδώ και δύο χρόνια στην Ελλάδα  γίνονται κοσμοϊστορικά γεγονότα, προσχεδιασμένα από την υπερεθνική Εξουσία ήδη από την δεκαετία του ’90. Η επιβολή όλων αυτών των επαχθών οικονομικών μέτρων που μετατρέπουν την κοινωνία σε σκλαβοπάζαρο άψυχων κορμιών, η κατάργηση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων και η επιβολή της εξαθλίωσης στην κοινωνία, γίνονται τώρα, διότι σε αυτό το σημείο της Ευρώπης γίνεται όχι ένα πείραμα αλλά μία απόπειρα κοινωνικής μετάλλαξης. Σε αντίθεση με τον δυτικοευρωπαίο, η ελληνική κοινωνία δεν έχει αφομοιώσει, εσωτερικεύσει και αποδεχθεί πλήρως την ιδεολογία της καπιταλιστικής Κυριαρχίας και κυρίως δεν έχει φτάσει να χρησιμοποιεί τη γλώσσα της Εξουσίας, να  υπερασπίζεται τα ιδεολογήματά της και να πιστεύει νομοτελειακά στο νόμο και στην τάξη ως δόγμα και πανάκεια, στο βαθμό που το κάνει πχ ο μέσος Γερμανός ή Ισπανός. Επίσης, η “ηθική της εργασίας” στην Ελλάδα δεν έχει ριζώσει όπως για ιστορικούς λόγους έχει γίνει στις δυτικοευρωπαϊκές χώρες και στη Β. Αμερική. Αυτά έρχεται να αλλάξει η άγρια επίθεση του ολοκληρωτισμού. Ταυτόχρονα, επιδιώκει να τσακίσει τα ριζοσπαστικά κινήματα και τα κοινωνικά αντανακλαστικά, που στην Ελλάδα είναι σαφώς πιο διακριτά, αναπτυγμένα και επικίνδυνα σε σχέση με αυτά της Δυτικής Ευρώπης.

Δύο χαρακτηριστικά όμως έχει υπερτονισμένα η ελληνική κοινωνία σε σχέση με τις κοινωνίες του λεγόμενου ανεπτυγμένου κόσμου. Τον μικροαστισμό και την έλλειψη ταυτότητας. Και τα δύο έχουν χρησιμοποιηθεί υπέρμετρα από την προπαγάνδα της Εξουσίας μετά τη μεταπολίτευση. Το πρώτο διαχύθηκε με επιστημονικές μεθόδους στην κοινωνία με τρόπο που να συνενωθεί με τον ιδιότυπο ατομισμό και να παγιωθεί στις συνειδήσεις το αποκρουστικό εκείνο μίγμα που έγινε σημαία και πρότυπο ενός σημαντικού μέρους της ελληνικής κοινωνίας. Το δεύτερο καλύφθηκε με τόνους εθνικής προπαγάνδας. Και τα δύο αποτελούσαν βασικά ιδεολογικά εργαλεία της Εξουσίας μέχρι που όλα αυτά τα κομμάτια της κοινωνίας νιώσανε για τα καλά στο πετσί τους τι εστί καπιταλισμός. Το πρώτο έχει αρχίσει να καταρρέει και το δεύτερο έχει αρχίσει να αμφισβητείται σοβαρά.

Η επίθεση λοιπόν του διεθνούς υπερεθνικού Κεφαλαίου και ολοκληρωτισμού έχει πολλαπλές επιπτώσεις και απρόβλεπτα αποτελέσματα. Ένα πράγμα είναι σίγουρο:  η ελληνική κοινωνία πολώνεται και συνάμα αρχίζει να συνειδητοποιεί τα εφηβικά της χαρακτηριστικά. Μόλις τώρα διαφαίνεται αχνά μία πρωτόλεια απόπειρα πολιτικοποίησης της (τουλάχιστον ενός κομματιού της), όχι όμως λόγω μιας ενσυνείδητης, εσωτερικής διαδικασίας συνειδητοποίησης της αλλά λόγω εξωγενών συνθηκών που επιβλήθηκαν σχεδόν ακαριαία και βίαια και την μισοξύπνησαν από το λήθαργό της, από τη φενάκη του καταναλωτισμού, του μικροαστικού ονείρου, από την ψευδαίσθηση της ευημερίας. Στις 12 Φλεβάρη κλονίστηκαν όλα αυτά για τρίτη φορά μετά το Δεκέμβρη του 2008 και τον περασμένο Μάη/Ιούνη. Μόνο που αυτή τη φορά κάποια πράγματα ήταν διαφορετικά.

Αυτό που ζήσαμε τη νύχτα εκείνη δύσκολα περιγράφεται με λόγια. Ένα ετερόκλητο πλήθος βγήκε στους δρόμους, όχι για να διαδηλώσει ειρηνικά αλλά για να επιτεθεί με διάφορους τρόπους και σε διάφορα επίπεδα σε ό,τι προκαλεί τη λεηλασία της ζωής του. Ο κόσμος αυτός ήταν αποφασισμένος. Για πρώτη φορά οι διαδηλωτές επέδειξαν τόση επιμονή στους στόχους τους. Παρά τις λυσσαλέες επιθέσεις που δέχονταν από τις δυνάμεις καταστολής, δεν υποχωρούσαν άτακτα, δεν τρέπονταν σε φυγή. Όχι μόνο επέστρεφαν στο πεδίο της μάχης, αλλά σε πολλές περιπτώσεις περνούσαν στην επίθεση. Επιτιθέμενοι κατόρθωσαν να τρέψουν σε φυγή τη φρουρά των μίσθαρνων σκυλιών της Εξουσίας. Επιτιθέμενοι κατόρθωσαν να επανακτήσουν την πλατεία Συντάγματος, την οποία οι δυνάμεις καταστολής είχαν πάρει την εντολή να εκκαθαρίσουν, έτσι ώστε τα μέσα μαζικής εξαπάτησης και χειραγώγησης να προβάλλουν στους υπηκόους την εικονική πραγματικότητα μιας άδειας πλατείας.

Για πρώτη ίσως φορά, σε τέτοιο βαθμό, το πλήθος επιδοκίμασε, συνέδραμε και σε πάμπολλες περιπτώσεις συμμετείχε στις οδομαχίες και στις επιθέσεις. Αυτό επιδέχεται πολλών και όχι απαραίτητα αντικρουόμενων μεταξύ τους ερμηνειών. Είναι τόση η οργή του κόσμου γι’ αυτά που του επιβάλουν που ξεχειλίζει και παρασύρει στο πέρασμά της ό,τι βρει μπροστά της. Η ενέργεια που εκλύθηκε ήταν τόση που καμία καταστολή δε θα μπορούσε να τη σταματήσει. Υπάρχει πια διάχυτη η πεποίθηση ότι το Σύστημα δεν είναι ανίκητο, αλλά για να  το καταβάλλουμε απαιτείται αγώνας και κυρίως πολλή επιμονή και οργάνωση. Αν οι κινήσεις των εξεγερμένων διαδηλωτών στις 12 Φλεβάρη ήταν συντονισμένες και οργανωμένες, ίσως η ιστορία τώρα να ήταν διαφορετική. Ας το λάβουμε υπ’ όψιν μας καθότι τα πάντα είναι ακόμα ανοιχτά.

Το κυριότερο όμως είναι το ότι ξεπερνιέται η ηλίθια αντίληψη ότι ο αγώνας πρέπει να είναι ειρηνικός. Η αντίληψη αυτή διαχέεται τόσο από την καθεστωτική Αριστερά όσο και από τις διάφορες παραφυάδες απολίτικου ακτιβισμού που έχουν εμφανιστεί τον τελευταίο καιρό, ως φυσικό επακόλουθο του ξαφνικού και βίαιου περάσματος από την φαινομενική νηνεμία της απάθειας και του εφησυχασμού στην καταιγίδα που ζούμε σήμερα. Με άλλα λόγια, όταν κάηκε ο κώλος τους αντέδρασαν, θεωρώντας με παιδιάστικη αφέλεια ότι κάποιοι τους πρόδωσαν, ότι δεν είχαν δικαίωμα να τους το κάνουν αυτό, ότι τους πήραν το παιχνιδάκι τους από τα χέρια και αυτό δεν είναι σωστό. Παιδιάστικο; Αφελές; Ναι, είναι μία από τις εκφάνσεις των εφηβικών χαρακτηριστικών της ελληνικής κοινωνίας. Η πολιτική και κυρίως κοινωνική ωρίμανση όμως δεν έρχεται από την μια μέρα στην άλλη, ούτε με μηχανιστικούς τρόπους.

Μπορεί το συγκεκριμένο κοινωνικό κομμάτι να μην έχει την πολιτική εμπειρία ή τις παραστάσεις για να συνειδητοποιήσει ότι στον καπιταλισμό ο εργαζόμενος είναι ένας μισθωτός σκλάβος και ότι στην ουσία τίποτα δεν του ανήκει, και αν κάτι του έχει παραχωρηθεί συγκυριακά αυτό γίνεται για την καλύτερη εκμετάλλευσή του, ότι σε συνθήκες κοινωνικού πολέμου και τρομοκρατίας φαντάζει τουλάχιστον αφελές να μιλάς για ειρήνη, η Αριστερά όμως δεν είναι αφελής, ξέρει πολύ καλά τι παίζεται και εξίσου καλά γιατί πουλάει το ίδιο παραμύθι εδώ και πολλά χρόνια. Μέσα σε μία νύχτα έγινε σμπαράλια η προπαγάνδα που πουλούσε και συνεχίζει να πουλάει ότι “θα τους δείξουμε ειρηνικά ότι είμαστε πολλοί, πάρα πολλοί και τότε αυτοί θα αναγκαστούν να υποχωρήσουν και θα πάρουν πίσω όλα τα μέτρα ”. Και τότε θα επανέλθουμε στην κατάσταση πριν από την κρίση, με καλύτερους μισθούς και ακόμα καλύτερα αφεντικά, και θα ζήσουμε εμείς καλά κι αυτοί καλύτερα… Δεν μπορείς να λες αυτές τις μαλακίες σε κάποιον που βλέπει να του παίρνουν μαζί με τους μισθούς, τα επιδόματα, την περίθαλψη και τα δικαιώματα, την ίδια του τη ζωή, το μέλλον του.

Ήταν η πρώτη φορά που η ήττα και του άλλου κόμματος της Αριστεράς, του λεγόμενου Κομμουνιστικού Κόμματος, αντανάκλασθηκε με τόσο ανάγλυφο τρόπο στη ματιά των μελών του. Μερικές εκατοντάδες που είχαν απομείνει μετά την διεκπεραιωτικού χαρακτήρα συγκέντρωση-κηδεία που είχαν κάνει όσο πιο βιαστικά μπορούσαν, έκαναν κορδόνια από συνήθεια, μάλλον για να μην μπει μέσα στο σχηματισμό τους και τους μολύνει το μισό εκατομμύριο κόσμου που έδινε τη μάχη του σε όλο το κέντρο της Αθήνας…Οι λίγοι από αυτούς που είχαν παραμείνει παραταγμένοι σε δυο γωνιές του κέντρου έβλεπαν τριγύρω τους τον κόσμο να τρέχει, να φωνάζει συνθήματα, να δέχεται επιθέσεις από τα ΜΑΤ και μετά αυτός να επιτίθεται στην αστυνομία, να πνίγεται από τα δακρυγόνα, και αυτοί σαν ακούνητα στρατιωτάκια να φωνάζουν από μακριά, με τρεμάμενη φωνή προς κάποιον άγνωστο λαό “μη σκύβεις το κεφάλι”, και να παρακολουθούν την εξέγερση αμέτοχοι. Η ματιά τους όμως ήταν διαφορετική από άλλες φορές, καμία σχέση με εκείνο το αγέρωχο βλέμμα που φορούσαν μέχρι πρόσφατα. Τουλάχιστον κάποιων από αυτούς. Πιο αβέβαιη γι’ αυτά που έβγαιναν από το στόμα τους, πιο θλιμμένη. Σα να ήθελε να πει “τι κάνω εδώ ο μαλάκας”, όταν ο λαός στον οποίο υποτίθεται ότι απευθύνομαι ως πρωτοπορία (εδώ γελάμε) με έχει γραμμένο κανονικά, έχει εξεγερθεί… Σα να απορούσε (επιτέλους) με την ηγεσία του που ό,τι δεν μπορεί να το ελέγξει και να διοχετεύσει σε ανώδυνα για το Σύστημα πλαίσια, το αποδίδει σε «προβοκάτορες». Μόνο που αυτή τη φορά οι «προβοκάτορες» ήταν η μισή Αθήνα…

Σε αντίθεση με προηγούμενες διαδηλώσεις, οι στόχοι ήταν επιλεγμένοι, επιλεκτικοί και με σαφές σημειολογικό, συμβολικό αλλά και πραγματικό περιεχόμενο. Από τη στιγμή που δεν έγινε εφικτή η εφόρμηση στο Κυνοβούλιο και η αστυνομία με νύχια και με δόντια απωθούσε το παλλόμενο εξεγερμένο πλήθος από το Σύνταγμα, στοχοποιήθηκαν άλλα κτίρια-σύμβολα των σύγχρονων δυναστών μας: τράπεζες και μηχανήματα ανάληψης, ενεχυροδανειστήρια, κοσμηματοπωλεία, πολυκαταστήματα, υποκαταστήματα πολυεθνικών, καθώς και κάμερες παρακολούθησης. Η επίθεση όμως και ο εμπρησμός τους αυτή τη φορά είχε μία διαφορετική δυναμική. Από τη μία ο κόσμος στην πλειοψηφία του δεν αποδοκίμαζε, αντίθετα χειροκροτούσε, ακολουθούσε τα συνθήματα που φωνάζονταν, έβγαζε φωτογραφίες και βιντεοσκοπούσε τους εμπρησμούς, σε πολλές περιπτώσεις συμμετείχε ενεργά, σχολίαζε θετικά, το χαιρόταν.

Ας μη βιαστούμε όμως να βγάλουμε συμπεράσματα για αυτή τη στάση του κόσμου. Στη πλειοψηφία της δεν είναι προϊόν ιδεολογικής προεργασίας, ούτε όλος αυτός ο κόσμος “απέκτησε κοινωνική συνείδηση επειδή κατέβηκε στο δρόμο”. Τώρα που η Εξουσία του παίρνει και τα σώβρακα, δείχνει μια σχετική ανοχή σε κάτι που αύριο κάλλιστα θα αποδοκιμάσουν και πάλι. Πρόκειται για ένα είδος οπορτουνισμού στην πιο χοντροκομμένη του εκδοχή. Από την άλλη, εκείνο το κομμάτι της κοινωνίας που κοιμάται τον ύπνο του δικαίου δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα ξυπνήσει όταν οι “αντικειμενικές συνθήκες” επιδεινωθούν. Αν ήταν έτσι, τότε οι λαοί της Αφρικής π.χ. θα έπρεπε να είχαν ξεσηκωθεί εδώ και καιρό. Απλά τώρα τους έφτασε το μήνυμα της εξέγερσης με τρόπο σαφή και κάπου εισχώρησε στο ασυνείδητο ανάμεσα στα πολλαπλά στρώματα προπαγάνδας που εναποθέτει με τρόπο συνεχή και επιστημονικό η κυρίαρχη ιδεολογία. Αυτός είναι άλλος ένας λόγος για τον οποίον η 12^η Φλεβάρη είναι ορόσημο.

Δεν ήταν μόνο η μαζικότητα και αυτά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που έκαναν τις επιθέσεις διαφορετικές, ήταν το γεγονός ότι αυτή τη φορά είχαν κάτι που τις απομάκρυνε από τη σφαίρα του καθαρά θεαματικού, τις νοηματοδότησε και τις συνέδεσε με την πραγματικότητα που βιώνουμε, τη ζοφερή της καθημερινότητας και αυτήν που ζήσαμε τη νύχτα της 12^ης Φλεβάρη. Αυτό το κάτι ήταν αυτή η αίσθηση που μας κάνει να μιλάμε χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό ότι ζήσαμε μία εξέγερση ή μάλλον το προοίμιο μιας εξέγερσης που έρχεται.

Άλλαξε όμως κάτι και στην τακτική της προπαγάνδας των μέσων μαζικής αποπληροφόρησης. Με μισό εκατομμύριο στους δρόμους της Αθήνας και με άλλους τόσους στην υπόλοιπη Ελλάδα ή τις υπόλοιπες ημέρες των κινητοποιήσεων στους δρόμους, αυτή τη φορά δεν θα μπορούσαν να περάσουν εύκολα το μήνυμα των 100 κουκουλοφόρων που τα σπάσανε για άλλη μία φορά. Αναγκαστήκανε λοιπόν να βγάλουνε βιαστικά, μέσα στον πανικό τους, από το οπλοστάσιο της βρωμερής τους προπαγάνδας κάτι πιο αφελές αλλά στοχευόμενο στο υποσυνείδητο του μικροαστού πατριώτη (ας μην ξεχνάμε αυτά τα δύο χαρακτηριστικά).

Μιλήσανε με δακρύβρεχτα σχόλια και εστιάσανε σχεδόν παραμορφωτικά στα νεοκλασικά κτίρια που καίγονται, περνώντας στο υποσυνείδητο του ανυποψίαστου τηλεθεατή/ακροατή ότι “καταστρέφεται η ιστορία μας”, κάνοντας τον να ταυτιστεί με το συλλογικό εθνικό παρελθόν, όπως του το έχουν διδάξει στα ιδρύματα ιδεολογικής προπαγάνδας που ονομάζονται σχολεία και πανεπιστήμια. Δεν του είπαν όμως ότι η Αθήνα έχει χιλιάδες νεοκλασικά κτίρια που στέγασαν την άρχουσα τάξη του 19^ου αιώνα και αυτά που απειλήθηκαν ήταν 4-5. Δεν του είπαν τι ακριβώς στεγάζουν αυτά τα κτίρια και γιατί έγιναν στόχος των διαδηλωτών, μαζί με άλλα που δεν ήταν νεοκλασικά… Δεν του έδειξαν την εικόνα όλων των δρόμων του κέντρου που ήταν γεμάτοι κόσμο, παρά μόνο εστίασαν το φακό τους όσο πιο κοντά γίνεται στις φλόγες. Δεν του είπαν ότι το… “καφενείο που κάηκε στο κέντρο” ήταν της πολυεθνικής αλυσίδας καταστημάτων Starbucks, ότι το ιστορικό κτίριο στο οποίο εισέβαλλαν και έκαψαν εκατοντάδες διαδηλωτές υπό τις επευφημίες όλης της διαδήλωσης ήταν το κεντρικό κτίριο της αμαρτωλής τράπεζας Alpha και ότι στέγασε την πρώτη τράπεζα της Ελλάδας, τον μεγαλύτερο φεουδάρχη της σύγχρονης ιστορίας του ελληνικού κράτους.

Χρησιμοποιήσανε και όπλα από τα παλιά, απευθυνόμενοι προφανώς και σε ένα ακροατήριο που έχει τσιμπήσει το δόλωμά τους και δε χρειάζεται πιο σύγχρονες μεθόδους για να χειραγωγηθεί και να τρομοκρατηθεί. Τα απαξιωμένα και πλήρως εξευτελισμένα πια μέσα μαζικής προπαγάνδας χρησιμοποιούν πολλές μεθόδους γιατί το ακροατήριο στο οποίο απευθύνονται είναι ετερόκλητο. Εστιάσανε στα σπασμένα καταστήματα και στις βιτρίνες αλλά αυτή τη φορά μέσα στον πανικό τους έκαναν ένα λάθος που θα τους στοιχίσει ακριβά. Επιχείρησαν να αγγίξουν συναισθηματικά το ακροατήριό τους μιλώντας για τις εκατοντάδες θέσεις εργασίας που θα χαθούν από τα καμένα ή σπασμένα καταστήματα που θα κλείσουν. Πρόκειται για ένα τέχνασμα αντιγραμμένο από εγχειρίδια παραπληροφόρησης άλλων χωρών και άλλων εποχών ή βγαλμένο από κάποιο βρώμικο και ηλίθιο μυαλό κάποιου ξένου μισθοφόρου επαγγελματία της προπαγάνδας που δε γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα. Σε μία χώρα που έχει πιο πολλούς άνεργους από εργαζόμενους, που καθημερινά χάνονται εκατοντάδες θέσεις μισθωτής σκλαβιάς, αυτό το επιχείρημα ακούγεται τουλάχιστον γελοίο και εξοργιστικό. Επίσης, όλοι ξέρουμε ότι αυτά τα μεγάλα καταστήματα είναι ασφαλισμένα και ότι δεν έχουν ανάγκη ούτε καν την αποζημίωση της ασφαλιστικής εταιρείας για να επαναλειτουργήσουν. Αλλά ακόμα και να μην είναι, τι σημασία έχει; Από πότε οι εκμεταλλευόμενοι νοιάζονται για τα συμφέροντα του εκμεταλλευτή τους;

Αποκόψανε εντελώς την εικόνα της μεγαλειώδους διαδήλωσης, των γεμάτων δρόμων, των οδομαχιών και των συγκρούσεων σε ολόκληρο το κέντρο της πόλης για ώρες, από αυτήν των πυρκαγιών και βεβαίως αποκρύψανε εντελώς το λόγο για τον οποίο όλο αυτό το πλήθος του κόσμου είχε κατέβει στους δρόμους. Το παρουσιάσανε στον τηλεθεατή που δεν κατέβηκε στην πορεία σαν ένα όργιο βανδαλισμών και πλιάτσικου. Δεν μας εξηγήσανε όμως γιατί να μην προβεί κάποιος σε απαλλοτρίωση αγαθών από μία επιχείρηση που τον κλέβει καθημερινά. Το ψέμα σε συνδυασμό με την παραμόρφωση και με μεγάλες δόσεις φόβου είναι η πάγια συνταγή αυτών των τρισάθλιων ενεργούμενων. Η μαζικότητα της διαδήλωσης δεν τους επέτρεψε να αναπαράγουν το παραμύθι των λίγων κακών που παρεισφρέουν στην πορεία των πολλών καλών και ειρηνικών. Από την μεθεπόμενη ημέρα όμως, που τα επιτελεία της επίσημης παραπληροφόρησης συνειδητοποίησαν το μέγεθος της ήττας τους και έκαναν τον απολογισμό των ζημιών (των ζημιών που είχαν αυτά και τα αφεντικά τους από το χουνέρι που πάθανε)άλλαξε το τροπάριο. Ανέβασαν τους τόνους και αρχίσανε να μιλάνε όλο και πιο συχνά για “σκηνές πανικού και ολέθρου” προκειμένου να περισώσουν ό,τι μπορούσαν. ‘Ο, τι και να κάνουν όμως, αυτή τη φορά το χάσανε το παιχνίδι. Και η αντιπληροφόρηση αυτή τη φορά λειτούργησε άμεσα και πιο αποτελεσματικά από άλλες φορές, στόμα με στόμα, με μηνύματα, με emails, με όποιο μέσο διέθετε ο καθένας.

Αντί για επίλογο ας αντιγράψουμε κάτι που γράφτηκε και που αποτελεί το πιο σαφές μήνυμα προς τους επαγγελματίες της καθεστωτικής προπαγάνδας: “Τα κανάλια έχουν κάνει μεγάλα εγκλήματα τα τελευταία χρόνια και υπέβαλαν σε τρομερή ψυχολογική βία τον κόσμο για να δεχτεί μνημόνια και κίβδηλους εκβιασμούς. Όταν η εξέγερση φτάσει φυσιολογικά και στα κανάλια τους, τότε το τέλος τους θα είναι σκληρό, ταπεινωτικό και αλησμόνητο και αυτά τα ίδια θα το έχουν προκαλέσει…”  Η εξέγερση της 12^ης Φλεβάρη έστειλε το μήνυμα αυτό όχι μόνο στα κανάλια και στους υπόλοιπους μηχανισμούς χειραγώγησης αλλά σε όλους τους εξουσιαστές και όσους υπηρετούν το σάπιο καθεστώς τους. Ο πανικός τους δείχνει ότι έχουν λάβει το μήνυμα. Ας διαχυθεί και αυτό στην υπόλοιπη κοινωνία μαζί με όλα τα υπόλοιπα που μας έχει διδάξει η πάλη για την κοινωνική απελευθέρωση.