Με τον Μάνο, στην Cartagena, Colombia.

Κι αν είμαι ροκ μη με φοβάσαι
έγινα κιόλας τριάντα (πενήντα) χρονών
νύχτες αγρύπνιας να με θυμάσαι
αναφρανίλ και τριπτιζόλ

Μη με φοβάσαι, μη με φοβάσαι
νύχτες αγρύπνιας να με θυμάσαι
μη με φοβάσαι, μη με φοβάσαι
κι αν είμαι ροκ να με θυμάσαι

Μαύρο πουλί τσακισμένο σε τοίχους
εγώ είμαι εσύ κι αν είμαι ροκ
τρέμω τους ξένους, φοβάμαι τους φίλους
καράβια δεμένα σε έρημα ντοκ

Κι αν είμαι ροκ μη με φοβάσαι
έγινα κιόλας τριάντα χρονών
νύχτες αγρύπνιας να με θυμάσαι
αναφρανίλ και τριπτιζόλ

Που λέτε φίλοι εγώ το βρίσκω
να ‘ναι πολύ πολιτικό
να ‘μαι πουλί μαύρο σε τοίχους
κι όχι καράβι σ’ έρημο ντοκ

Κι αν με ρημάξανε χίλια νυστέρια
μ’ ένα φτερό τρελό μοναδικό
στου Βίκτορ Χάρα πετάω τ’ αστέρια
μες στ’ αεράκι το εξωτικό

Που λέτε φίλοι εγώ το βρίσκω
να ‘ναι πολύ πολιτικό
να ‘μαι πουλί μαύρο σε τοίχους
κι όχι καράβι σ’ έρημο ντοκ

Με τον Ντίνο στο San Juan, Puerto Rico

Ἐσεῖς ποὺ βρήκατε τὸν ἄνθρωπό σας
κι ἔχετε ἕνα χέρι νὰ σᾶς σφίγγει τρυφερά,
ἕναν ὦμο ν᾿ ἀκουμπᾶτε τὴν πίκρα σας,
ἕνα κορμὶ νὰ ὑπερασπίζει τὴν ἔξαψή σας,

κοκκινίσατε ἄραγε γιὰ τὴν τόση εὐτυχία σας,
ἔστω καὶ μία φορά;
Εἴπατε νὰ κρατήσετε ἑνὸς λεπτοῦ σιγή
γιὰ τοὺς ἀπεγνωσμένους;

(Ἑνὸς λεπτοῦ σιγή – Ντίνος Χριστιανόπουλος)

____________________________________________________

Στο San Juan είδα ένα γέρο τυφλό να κρατάει ένα πορτοκαλί χαρτόνι.

Πάνω του έγραφε «It’s a beautiful day, but I cannot see it».

Δεν τον φωτογράφισα, όπως κάποιοι άλλοι τουρίστες. Βρήκα απλά μία παρόμοια αφίσα στο internet.

Καληνύχτα κι όνειρα γλυκά.

Με την Κατερίνα στο Cozumel, Mexico.

Θα ‘ρθεί καιρός που θ’ αλλάξουν τα πράματα.
Να το θυμάσαι Μαρία.
Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι
που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη
– μη βλέπεις εμένα – μην κλαις. Εσύ είσ’ η ελπίδα
άκου θάρθει καιρός
που τα παιδιά θα διαλέγουνε γονιούς
δε θα βγαίνουν στην τύχη
Δε θα υπάρχουν πόρτες κλειστές
με γερμένους απέξω
Και τη δουλειά
θα τη διαλέγουμε
δε θά `μαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.
Οι άνθρωποι – σκέψου! – θα μιλάνε με χρώματα
κι άλλοι με νότες
Να φυλάξεις μοναχά
σε μια μεγάλη φιάλη με νερό
λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές
απροσάρμοστοι καταπίεση μοναξιά τιμή κέρδος εξευτελισμός
για το μάθημα της ιστορίας.
Είναι Μαρία – δε θέλω να λέω ψέματα –
δύσκολοι καιροί.
Και θάρθουνε κι άλλοι.
Δεν ξέρω – μην περιμένεις κι από μένα πολλά –
τόσα έζησα τόσα έμαθα τόσα λέω
κι απ’ όσα διάβασα ένα κρατάω καλά:
«Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος».
Θα την αλλάξουμε τη ζωή
παρ’ όλα αυτά Μαρία.

(Κατερίνα Γώγου – Θα `ρθεί καιρός)