Παπαδόπουλος Παναγιώτης (Κάϊν) : H Δημοσιογράφος Αγγελική Χατζηδημητρίου, δέν γίνεται παρά μόνο στό τέλος νά Νικήσει

Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ

Πολλές φορές τό μολύβι καταρρέει στο χαρτί, εκεί πού δέν μπορεί νά προχωρήσει άλλο από τό αίμα πού κατεβαίνει ποτάμι ανάμεσα στίς κάθετες γραμμές που τράβηξε ο χρόνος στό «σκασμένο» ξύλο τής Σταύρωσης των εκμεταλλευομένων απ τήν Βαρβαρότητα τών εκμεταλλευτών.
Δέντρα στήν πλατεία τού 77χρονου Δημήτρη Χριστούλα δέν θα ανθίσουν γιατί απ’ τήν σφαίρα έφυγε μακριά με τρόμο ότι ερχόταν ακόμη άνοιξη κάτω απ’ τήν εξάτμιση τής πόλης, τα πρώτα φύλλα πού πρόλαβαν να βγούν σκόρπισαν κάτω σάν τα δόντια πού πέφτουν ή τα μαλλιά πού ασπρίζουν μέσα σ΄ ένα βράδυ γιατί τό μυαλό αιχμαλωτίζεται στό «μπλόκο» πού κάνει τό νέο τής άδικης απόλυσης (σάν ξαφνικός θάνατος), πού ξέρει πως δεν θα γίνει «είδηση» ποτέ στό δελτίο τών oκτώ.
Η θηλιά στό υπόγειο τού αρτοποιείου αποτύπωσε γύρω της τό τελευταίο πέρασμα τής σκιάς τού 45χρονου Παναγιώτη Φασουλάκη από τόν Κόσμο πού ζυμώνει χρέη και απόγνωση, από έναν Κόσμο πού δέν καταλαβαίνει από τήν μαγιά και το προζύμι τής αλληλεγγύης.
Βήματα βαριά πού αλλού πατάνε κι αλλού βρίσκονται, καθώς κλειδώνει η πόρτα πίσω και χάνεται γιά πάντα τό σπίτι πού γέμισε σημειώματα και ειδοποιήσεις για απλήρωτα ενοίκια, λογαριασμούς, χαράτσια και δάνεια τραπέζης και τώρα μιά κουβέρτα τό πεζοδρόμιο και ίδιο τό ένστικτο επιβίωσης μαζί με τίς γάτες και τά σκυλιά σ΄οτι έχει πετάξει στόν κάδο το «περίσσευμα» απ τό τραπέζι τού γείτονα.
Κάπως έτσι πολλές φορές συμβαίνει τό χέρι να μήν προχωρά νά γράψει, νά κάνει καιρό να πιάσει μολύβι όσο και να θέλει η σκέψη μου γιά σένα πού ξέρεις ποτέ δέν έχει φύγει από κοντά σου, σβήνει η ματιά απ το ωστικό κύμα πού ο «πόλεμος τής αγοράς» κόβει αγαπημένα πρόσωπα απ τά μέρη μας και κάνει ρεκόρ εισπράξεων απ τούς νεκρούς μας στά ταμεία του εχθρού.
Σάν νά «μήν πέρασε μιά μέρα» απ’ τίς 8 τού Απρίλη 2006 πού η δημοσιογράφος Αγγελική Χατζηδημητρίου απ τήν Χίο (http://youtube.com/watch?v=8kTkZTDsVxs) έχασε τήν φωνή της και εξορίσθηκε στήν τετραπληγία απ τήν βία, τα λάθη και τήν ανευθυνότητα ενός ιδιωτικού φύλακα στο εργοτάξιο τής ΔΕΗ τής Χίου και κάποιων γιατρών τού «Σκυλίτσειου» νοσοκομείου.
Κι όμως η Αγγελική είναι εδώ με μεγαλύτερη δύναμη, ξεκλειδώνει τό σώμα με τά μάτια και μέ ένα-δύο μόνο δάχτυλα πού επιμένουν να κινούνται στέλνει μήνυμα ζωής και αξιοπρέπειας, «don΄t give up», μέχρι εμείς κι αυτή φθάσουμε στήν δική μας «Ανάσταση»!
Κι όμως η Αγγελική είναι εδώ, τήν ώρα πού συναδελφοί της μπαίνουν καθημερινά όλο και πιό πολλοί στόν «θάλαμο» τής φτώχειας και τής ανεργίας, τήν ώρα πού οι συναδελφοί της δίνουν τόν αγώνα ενάντια στούς εκβιασμούς, στόν αυταρχισμό και στήν αυθαιρεσία τής εργοδοσίας σε εφημερίδες, τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς, τήν ώρα πού τό χέρι τής εξουσίας στούς δρόμους ξέρει μόνο μιά «γραφή», αυτήν με τίς βομβίδες κρότου λάμψης, τά χημικά εξόντωσης καί τό γκλομπ τής καταστολής και τού τραμπουκισμού πού ανάμεσα στα θύματα των δολοφονικών επιθεσεών της (Παναγιωτίδης, Τρίμης, Αυγερόπουλος, Μπόλαρη, Σκουμπούρης, Αλιφέρης, Τάτσης, Κίτσας, Μαζανίτης, Μανιού, κ.ά.), στέρησε στίς 15/6/2011 τόν δημοσιογράφο Μανώλη Κυπραίο από ακοή και άνοιξε τό κεφάλι τού φωτορεπόρτερ Μάριου Λώλου στίς 5/4/2012 σε διαδήλωση στό Σύνταγμα, που κυριολεκτικά για μιά «σπιθαμή» γλύτωσε τό μοιραίο όπως καί ο 31χρονος δάσκαλος Γιάννης Καυκάς, παλαιότερα, στίς 11/5/2011,  επίσης σε διαδήλωση.
Υπάρχει όμως και μιά ακόμη σημαντική, ευαίσθητη και θαυμαστή πτυχή στήν 6χρονη αυτή δύσκολη πορεία τής Αγγελικής πού έχει καθηλωθεί στό αμαξίδιο τής αναπηρίας, ένας άνθρωπος-δρομέας ως ένας άλλος Dick Hoyt πού στά 69 του χρόνια κάνει τρίαθλο δίνοντας ζωή, κουράγιο και δύναμη στόν συναθλητή πού έχει πάντα μαζί του τόν 48χρονο παράλυτο γιό του Rick Hoyt. Βλέποντας κάτι απ τήν ιστορία τους (http://youtube.com/watch?v=64A_AJjj8M4), εκείνον θυμήθηκα, χωρίς να παραβλέπω πώς αρκετοί μοιράζονται τό θάρρος και τόν αγώνα του.
Ο σύντροφος τής Αγγελικής, ο δημοσιογράφος Θοδωρής Πιλιώτης, ο ασταμάτητος τροχός πού 6 χρόνια ακούραστα μαζί της (και με τήν ευθύνη των δύο τους παιδιών) «γράφει» χιλιόμετρα κρατώντας για τιμόνι τα δικά της δάχτυλα, τρέχοντας με τα δικά της πόδια και κολυμπώντας παίρνοντας ανάσα απ τήν ανάσα της στά τελευταία μέτρα πού τήν χωρίζουν απ τήν ακτή τής ελευθερίας!
Καί μόνο ότι έχει δίπλα της έναν συν-αγωνιστή σάν τόν Θοδωρή, δέν γίνεται παρά αυτόν τόν «Μαραθώνιο» να τόν τελειώσει μέ νίκη!

http://www.chiosnews.com/cn842012810150.asp

Αλληλεγγύη στήν Αγγελική Χατζηδημητρίου καί όσους/όσες δίνουν παρόμοια μαθήματα ζωής, δύναμης και αξιοπρέπειας

Παπαδόπουλος Παναγιώτης (Kάϊν)
μεμονωμένο άτομο απ΄τό αναρχικό κίνημα,

erozer2000@yahoo.gr

Ο ΞΕΝΩΝΑΣ ΤΩΝ ΑΣΤΕΓΩΝ ΕΚΛΕΙΣΕ ΣΤΟ Π.ΦΑΛΗΡΟ, ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

(συνεχίζουμε να διεκδικούμε έναν διαφορετικό χώρο στόν δήμο μας με τις απαραίτητες και ανθρώπινες υποδομές για τήν φιλοξενία και στήριξη των αστέγων συνανθρώπων μας)

Καθαρίσθηκε το Σάββατο 31/3 καί έκλεισε μετά από συλλογική μας απόφαση τό κατάλυμα-ξενώνας των αστέγων τής πόλης μας, στήν παραλία τού Φλοίσβου, σε ημιυπόγειο χώρο κάτω από τό Πολιτιστικό Κέντρο Π. Φαλήρου.

Ο χώρος είχε παραχωρηθεί από τήν… «γενναιόδωρη και μεγαλόψυχη τοπική αυτοδιοίκηση», μετά από παρεμβασή μας στό δημαρχείο Π. Φαλήρου για τό πρόβλημα τών αστέγων και τής ανύπαρκτης κοινωνικής πολιτικής στόν δήμο μας, φέτος στίς αρχές τού βαρύ χειμώνα (15/1) και κάτω απο τήν πίεση τών έκτακτων καιρικών συνθήκων.

Στην αποφασή μας να διακόψουμε εδώ χρονικά (αν και είχαμε ενημερώσει απο τήν αρχή τούς αστέγους πώς με τό τέλος τού χειμώνα θα σταματούσε ο ξενώνας) τήν λειτουργία τού χώρου καθοριστικό στοιχείο ήταν οι οριακές συνθήκες υγιεινής πού είχαν αναπτυχθεί λόγω τού μή καλού εξαερισμού τού χώρου (εκτός απο τήν είσοδο δέν υπήρχαν παράθυρα) και τών αυξανόμενων θερμοκρασιών τό τελευταίο διάστημα μετά τήν ανοιξιάτικη μεταβολή τού καιρού.

Γιά όλους καί όλες εμάς θά ήταν προσβολή στό πρόσωπο τής συλλογικότητας να επιτρέψουμε και να ανεχθούμε η διαμονή των αστέγων να περάσει σε επίπεδα «σταβλισμού», σχέσεων παρασιτισμού καί παρακμής πού θα βάζανε σε κίνδυνο τήν υγεία και τήν ζωή συνανθρώπων μας.

Συνανθρώπων μας χωρίς σπίτι πού βρέθηκαν από τήν βία τής εξαθλίωσης καί τής φτώχειας κάτω από έναν χώρο πού όσο καί άν προσπαθήσαμε με υπερβάσεις αρκετές φορές να τόν διαμορφώσουμε και νά τον διατηρήσουμε… στοιχειωδώς ανθρώπινο γιά τήν προσωρινή εγκαταστασή τους και τήν προστασία τους από κρύο και υγρασία, γνωρίζαμε πώς είχε εξ΄αρχής βασικές πρακτικές ελλείψεις και δεν τηρούσε τίς απαραίτητες προυποθέσεις ασφαλούς παραμονής και διαβίωσης.

Θα ήταν αντίθετο με τούς αγώνες και τίς αξίες μας να αφήσουμε τήν αλληλεγγύη να καταπέσει στήν σήψη και να πάρει εκείνη τήν μορφή που απεχθανόμαστε : τών στρατοπέδων στοίβαξης μεταναστών που επινόησε ο «προστάτης τής κοινωνικής ειρήνης», Μιχάλης Χρυσοχοϊδης.

Ετσι έκλεισε ο πρώτος κύκλος ενός χώρου ο οποίος χωρίς να είναι ο πλέον κατάλληλος γιά τον σκοπό που επιλέχθηκε, κάλυψε «όπως-όπως», έστω και πρόχειρα, τούς ανθρώπους πού πέρασαν από κεί αναζητώντας στέγη.

Η εμπειρία από τό πρωτόγνωρο γιά μάς αυτό εγχείρημα αλληλεγγύης θά είναι σε όλους καί όλες μας χρήσιμη ώστε σύντομα να ανοίξουμε μεταξύ μας τήν συζήτηση για τήν οργάνωση ενός χώρου υποδοχής που θα καλύπτει ολοκληρωμένα τίς ανάγκες υγιεινής, σίτισης και κοινωνικής υποστήριξης των αστέγων πού δυστυχώς αυξάνονται όσο εντείνεται η αγριοκαπιταλιστική επίθεση και βαρβαρότητα στήν κοινωνία.

Θέλουμε τελειώνοντας να ευχαριστήσουμε όλους τούς αλληλέγγυους/γγυες πού σταθήκανε δίπλα στούς άστεγους με τρόφιμα, εξοπλισμό και ρουχισμό, το Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Π. Φαλήρου και το Κοινωνικό Ιατρείο Δήμου Ελληνικού-Αργυρούπολης που στηρίξανε τήν κίνηση μέ όσες δυνάμεις και μέσα είχαν στην διαθεσή τους.

Κυρίως τούς αστέγους για την συνεργασία τους και επειδή η σκέψη μας και η καρδιά μας σε αυτούς εξακολουθεί να βρίσκεται γιατί αυτοί είναι ξανά έξω στόν δρόμο, τούς υποσχόμαστε πώς θά κάνουμε τά πάντα ώστε γρήγορα να έχουν μιά διαφορετική, καθαρή καί φιλική γωνιά αλληλεγγύης καί προστασίας.

ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ, ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ! ΣΗΜΕΡΑ-ΑΥΡΙΟ ΑΣΤΕΓΟΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΥΡΤΕΣ ΚΑΙ ΚΛΕΦΤΕΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΡΠΑΖΟΥΝ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ, ΜΑΣ ΚΟΒΟΥΝ ΤΟ ΡΕΥΜΑ, ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΤΗΝ ΖΩΗ

Πρωτοβουλία Aλληλεγγύης πολιτών Π.Φαλήρου

alpolfaliro@gmail.com

alpolfaliro.blogspot.com

παλαιότερο σχετικό άρθρο καί εδώ

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1369705