Η απόλυτη ρήξη και σύγκρουση με τον Τραμπουκισμό,την Βία και την Εκδίκηση είναι χρέος του κάθε αδέσμευτου ανθρώπου ,του κάθε ελευθεριακού ή αστού δημοκράτη, αναρχικού και αντιεξουσιαστή, της κάθε θαυμαστής ηρωικής ύπαρξης του σήμερα που αρνείται να αλλοτριωθεί και να υποκύψει στο «θυμικό» ,στην δοξολογία της κρεμάλας και της φασιστο-γενίκευσης «όλοι το ίδιο είναι»!
Αν απουσιάζει ο διαχωρισμός, η κριτική και η σύγκρουση ακόμα «μέσα στο κίνημα» με τους «παντός καιρού» χαοτικούς, μηδενιστές και την «εργαλειοθήκη» Κράτους και Παρακράτους, όχι μόνο φέρνουμε τον Φασισμό και την Ακροδεξιά όλο και πιο κοντά στην χώρα και στην Ευρώπη, αλλά συνταυτιζόμαστε και εμείς σιωπηρά και εγκληματικά με «νοοτροπίες» και «αντιλήψεις» που μετατρέπουν την κοινωνία σε Βάλτο χωρίς «έξοδο διαφυγής»!
Μια ακόμη επίθεση στον Γιάννη Βαρουφάκη στα Εξάρχεια είναι πράξη Φασιστική και η πολιτική Βία αυτής της απεχθούς «μορφής» είναι πάντα Φασιστική!
Δεν είναι αντιπαράθεση και «παρέμβαση» αλλά Βασανιστήριο και Τάγμα Εφόδου οι κλωτσιές και οι μπουνιές, το «έλα έξω να τα πούμε», η επιβολή του τρόμου σε κάθε πολιτικό πρόσωπο με το οποίο διαφωνούμε , η κατάργηση του ατομικού δικαιώματος της αυτοδιάθεσης και της αυτονομίας των (όποιων και κάθε) ανθρώπων να εμφανίζονται και να είναι ασφαλείς στον δημόσιο χώρο!
Η θα ανοίξουμε δρόμους έξω από τον Εμφύλιο και τα Κρεματόρια ή θα πάρουμε την ευθύνη της Συλλογικής Αποτυχίας και της οριστικής παράδοσης των επόμενων γενιών στην ισοπεδωτική μετα-καπιταλιστική μηχανή!
Τα Εξάρχεια και ο Αναρχισμός έχουν Ηθική και Ιστορία και αυτά δεν είναι οι αυτόκλητες συμμορίες, η «πολιτική αστυνομία» και οι «λαϊκές πολιτοφυλακές»(σταλινικών πρακτικών)που διαιωνίζουν την Κτηνωδία και την Βαρβαρότητα στηρίζοντας την αθλιότητα του Κράτους και το καθημερινό Σφαγείο του κοινωνικού εκφασισμού! Στηρίζουν και ολοκληρώνουν το αφήγημα της κυβέρνησης πώς τα Εξάρχεια είναι «εστία ανομίας ,άβατο του περιθωρίου και των ακραίων ομάδων»!
Οσοι υπηρέτησαν τυφλά ή συνειδητά την μεγαλύτερη τούτη προβοκάτσια τα τελευταία χρόνια στον αναρχικό χώρο και στα Εξάρχεια,ας βγάλουν κοινή φωτογραφία με τους Εξουσιαστές κι ας περάσουν από το Ταμείο να πάρουν την αμοιβή τους!
Άξιος ο μισθός τους!
Δεν με εμπνέει και δεν με πείθει ο αντιφατικός και εγωιστικός δρόμος της εγχώριας αριστεράς (θεσμικής και εξωκοινοβουλευτικής) που κάνει το λάθος συνεχώς να αποφεύγει τις «δυσκολίες» μιας κοινής πρότασης και μετώπου απέναντι στην κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού ,ενάντια στην επέλαση της Απανθρωπιάς και του Κέρδους , αλλά όταν ένας άνθρωπος (και επειδή έχω βρεθεί σε αυτή την θέση του θύματος πολλές φορές και από πολλές μεριές….) δέρνεται και τραμπουκίζεται, ΕΙΜΑΙ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ!…..
Παπαδόπουλος Παναγιώτης(Κάϊν) ,μεμονωμένο άτομο από τον Αναρχισμό
Η αδιάλλακτη «επιθετική» τάση της αναρχίας που εκφράζει ο Θανάσης Χατζηαγγέλου είναι (δυστυχώς) μια υπαρκτή τάση μέσα στον Αναρχισμό, μια αδιέξοδη προσωπική πορεία αρκετών αναρχικών εδώ και πάνω από έναν αιώνα μέσα στην κίνηση των κοινωνικών κινημάτων και κατά την ταπεινή μου (και γνωστή στον «χώρο» και «δημόσια»…)άποψη δεν πρόσφερε τίποτα στις αναρχικές ιδέες και στην πρόταση ενός άλλου Κόσμου απέναντι στον Βίαιο της Εξουσίας.
Ουσιαστικά η «στρατηγική» της πολιτικής «επαναστατικής» βίας έβλαψε και συκοφάντησε τον Αναρχισμό σε αρκετές περιπτώσεις και κυρίως οδήγησε σε ήττα και σε έναν μάταιο- ματωμένο αγώνα όσους και όσες «φωτίσθηκαν» από την αυταπάτη πως «όποιος δεν οπλίζεται πεθαίνει» όπως διακήρυξε κάποτε λίγο πριν το τραγικό της τέλος στα λευκά κελιά της Δ.Γερμανίας η αντάρτισσα πόλης Ούλρικε Μάινχοφ.
ΟΜΩΣ ,Πράγματι δεν χωρούν αναλύσεις και διαφωνίες στις ώρες που κινδυνεύει να αφανισθεί η ύπαρξη ενός κρατουμένου από την επαναλαμβανόμενη (και από άλλες απεργίες στις φυλακές πχ Ρωμανού,Κουφοντίνα,Μιχαηλίδη κά) εκδικητική τάση της Εξουσίας απέναντι στους πολιτικούς της αντιπάλους.
Και η ζωή του απεργού πείνας και δίψας οφείλουμε να την προστατεύσουμε, να την κάνουμε πρόταγμα και απαίτηση, να σταματήσουν οι μεταγωγές με το «έτσι θέλω» χωρίς αιτιολόγηση και επιχειρήματα από φυλακή σε φυλακή.
Καταλήξαμε εμείς σήμερα οι «εχθροί της δημοκρατίας»(κατά τους «επιφανείς» γύρω μας ψευδεπίγραφους «δημοκράτες»…)να διαμαρτυρόμαστε και να καταγγέλλουμε την κατάπτωση και παρακμή του αστικού νομικού πολιτισμού και κοινοβουλευτισμού , ενώ οι νομοθέτες ,συνταγματολόγοι ,βουλευτές και κυβερνήτες που αποτελούν την αστική «φιλελεύθερη» τάξη αρέσκονται να παρανομούν, να ποδοπατούν και να απαξιώνουν τους θεσμούς του «καλύτερου» πολιτεύματος που οι ίδιοι ψήφισαν!
Αυτό που προέχει είναι να αποκατασταθεί η Δικαιοσύνη και να σταματήσει η ανευθυνότητα και ο αυταρχισμός των «αρμοδίων οργάνων» που χειρίζονται θανατηφόρα και με ανυποχώρητο φανατισμό την υγεία ενός κρατουμένου!
Αυτό που πρέπει να κάνουμε εμείς ως ανθρώπινη κοινότητα είναι να δημιουργήσουμε ζώνη σωτηρίας γύρω από τον απεργό πείνας και δίψας, την αποκατάσταση του δικαίου!
Από εκεί και πέρα ,σε μελλοντικό χρόνο, ο Θανάσης Χατζηαγγέλου άς κρίνει μόνος του «πως θα συνεχίσει» , ας ξανασυζητήσει με την αλήθεια του ακούγοντας και την αλήθεια των άλλων, το συμπέρασμα της μέχρι τώρα ιστορίας και των γεγονότων που έδωσαν νίκες στο πλευρό των καταπιεσμένων, την φωνή του ρεαλισμού και όχι της πολιτικής εμμονής και ψυχαναγκαστικής ιδεοληψίας … ευχόμενος εγώ προσωπικά να την αλλάξει(την τωρινή αλήθεια του) και να μην ντραπεί καθόλου αν αποφασίσει να αναθεωρήσει και να «μετανοήσει»!
«Όποιος δεν είναι μαζί μας, δεν σημαίνει πως είναι και εναντίον μας» και «ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα»!Υπάρχει πάντα κι άλλος δρόμος στην αναζήτηση της Ελευθερίας !…..
Για την ώρα και τούτη την ώρα….φυσικά και μαζί με τον αγώνα του Θανάση Χατζηαγγέλου!
Για την Επιστροφή της Χαμένης Ανθρωπιάς και του Τέλους της Εποχής της Κτηνωδίας
ΝΑ ΔΙΚΑΙΩΘΕΙ Ο ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ ΘΑΝΟΣ ΧΑΤΖΗΑΓΓΕΛΟΥ – ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ (Σε απεργία πείνας και δίψας από 19-12-22)
Δεν είναι ώρα για αναλύσεις και θεωρίες, ούτε για να πούμε ποιος είναι ο Θάνος. Δεν είναι καν ζήτημα πολιτικών απόψεων. Το ζήτημα είναι ζήτημα στοιχειώδους ανθρωπιάς.
Ένας άνθρωπος κινδυνεύει να χάσει τη ζωή του επειδή ζητάει να ακυρωθεί η εκδικητική μεταγωγή του από τις φυλακές Κορυδαλλού στις φυλακές Νιγρίτας. Δεν ζητά ούτε αποφυλάκιση (άλλωστε έχει αναλάβει την πολιτική ευθύνη της οργάνωσης στην οποία συμμετείχε) ούτε κάποιο «προνόμιο».
Η κατάσταση της υγείας του είναι πλέον οριακή, αλλά οι αρμόδιες αρχές αρνούνται να ικανοποιήσουν το αίτημά του. Να δικαιωθεί έστω και την ύστατη στιγμή.
Η ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΘΡΩΠΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΕΙ Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ.
Η «17 ΝΟΕΜΒΡΗ» ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΟΛΓΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΠΥΛΗ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟΥ ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ
(ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΟ ΤΑΝΚ, ΗΤΑΝ Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΚΑΙ Ο ΚΥΝΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΣΑΝΕ ΑΠΟΨΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ,Η ΚΑΘΕ ΟΛΓΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΠΑΙΔΙ ….)
«εχε το νου σου στο παιδι κλεισε την πορτα με κλειδι θα σε πουλησουν και οταν θα ρθουν οι καιροι που θα χει σβησει το κερι στην καταιγιδα υπερασπισου το παιδι γιατι αν γλιτωσει το παιδι υπαρχει ελπιδα» (Παύλος Σιδηρόπουλος)
Αλήθεια είναι πως η συχνότητα αυτής της βαρβαρότητας που αρχίζει και γίνεται «στάση ζωής» μας ωθεί δικαιολογημένα σε αισθήματα απογοήτευσης,οργής και γενίκευσης για την πολυεπίπεδη κρίση της κοινωνικής βάσης(που δεν γίνεται ποτέ «επαναστατική» με το «πάτημα ενός κουμπιού» κάπου κάποτε στην περιπέτεια της ιστορίας….)! Πράγματι ένα μεγάλο μέρος της «κοινωνίας» έχει (συνειδητά ή ασυνείδητα) απωλέσει την Ανθρώπινη «ταυτότητα» και έχει γίνει γρανάζι στον τροχό του εκφασισμού και της εξαθλίωσης που «χρωματίζουν» πλέον την Ελλαδική(καί όχι μόνο) ανθρωποφαγική «κανονικότητα»! Τό Σύστημα άλλωστε αυτό που ευημερεί από τον αλόγιστο καταναλωτισμό,την παροχή ψηφιακής ψευδαίσθησης της δήθεν «ευτυχίας» και «επικοινωνίας», την ανάδειξη του ατομικισμού ως «ιδανικό»,έχει οργανωμένα και μεθοδευμένα εργασθεί χρόνια για νά προσπερνούν σήμερα αδιάφορα οι «πολίτες» τον αργό θάνατο μιάς μικρής Ολγας ή ενός Ζάκ Κωστόπουλου.Αλλά όπως είπα η «κοινωνία» δέν είναι μόνο αυτή που «χτενίζεται και στολίζεται» για να χορέψει αγκαλιά με το Κτήνος και να παρακολουθήσει μαζί του δολοφονίες ,είναι και η «άλλη» Κοινωνία που αρνιέται να της μοιάσει και ακολουθεί τον αντίθετο δρόμο από εκείνον της Απανθρωπιάς και της απογείωσης του εμφυλίου! Αλήθεια είναι πώς η εικόνα του παιδικού κορμιού να χάνεται με παρόντες θεατές αδιάφορους μάρτυρες της τραγωδίας επί μια ολόκληρη ώρα ζωντανού βασανιστηρίου,σφηνωμένο σε μιά πόρτα εργοστασίου, εκφράζει τελικά την Συλλογική μας Ντροπή ως «κοινότητα» που έχει κατεβάσει πολύ χαμηλά την Τιμή της ανθρώπινης ζωής(πολύ περισσότερο όταν η κάθε ΄ Ολγα είναι Ρομά ,πρόσφυγας ή μετανάστης…)! Αλλά η «μοίρα» μας θέλω να πιστεύω(ελπίζοντας πάντα απελπισμένα….)παρά το παγωμένο σημείο «μηδέν» που έχουμε φθάσει, είναι η επιστροφή της Ανθρωπιάς και του τέλους της εποχής της κτηνωδίας. Ας αφοσιωθούμε σε αυτόν τον στόχο παραμερίζοντας ιδεολογικές «θέσεις κι αντιθέσεις» ,άς ξεκινήσουμε πάνω απ΄όλα πρώτα από μέσα μας,τους κοντινούς μας ανθρώπους,τους δικούς μας συντρόφους,γείτονες,παιδιά…… Μόνο,τότε την κάθε ‘ Ολγα έχουμε σίγουρες πιθανότητες μετά από αιώνες αναζητήσεων να την ξαναβρούμε Ζωντανή! Να την Αναστήσουμε!!!!
υστερόγραφο SOS πρίν το συλλογικό μας Τέλος……
«ΑΠΟΨΕ ,ΑΠΟΨΕ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ….Το σύνθημα της νύχτας της 17ης Νοέμβρη κατά την διάρκεια της εισβολής στο Πολυτεχνείο δεν σταμάτησε ως κραυγή οργής και απόγνωσης,δεν ακούς τις φωνές τους?!….Από τότε τα παιδιά σας συνεχίζουν να σκοτώνονται πίσω από την βιτρίνα της αδιαφορίας σας!Και το παιδί ΣΑΣ όσο δεν το υπερασπίζεστε καθώς δολοφονείται,τελειώνει μαζί του και η Ελπίδα ΜΑΣ»
(καληνύχτα ΄Ολγα)
Παπαδόπουλος Παναγιώτης(Κάϊν) μεμονωμένο άτομο από τον Αναρχισμό Για την Επιστροφή της Ανθρωπιάς και του Τέλους της Εποχής της Κτηνωδίας
Το μεσημέρι της Παρασκευής 19/2 έγινε παρέμβαση με την ανάρτηση πανό στο σημείο που δολοφονήθηκε ο Π.Μπακογιάννης στις 26/9/1989…Στο πνεύμα και στον χαρακτήρα της παρέμβασης και το κείμενο που ακολουθεί ως ύστατη έκκληση για να επικρατήσει η Δικαιοσύνη και ο Νόμος της Ανθρωπιάς!
Δεν είμαστε χρονικά μακριά από το τέλος της ζωής του Δ.Κουφοντίνα. Στις 47 μέρες στέρησης τροφής όλα μπορεί να συμβούν .Η κυβέρνηση έχει φτιάξει ήδη το «κλίμα» για την «τελευταία πράξη» , επικρατεί δυστυχώς η «περιρρέουσα ατμόσφαιρα» της παντελούς αδιαφορίας για την τύχη του απεργού πείνας «κοινού πολυδολοφόνου» και «στυγνού τρομοκράτη»(οι ταμπέλες ανέκαθεν ενθουσίαζαν και παρέσυραν το κοινό σε ηρωποιήσεις αλλά και σε καρατομήσεις ,ανέβαζαν και κατέβαζαν δήμιους και θύματα, εξουσίες και αντι-εξουσίες στην πανούκλα του θεάματος….)!
΄Εχει «ιδρώσει» αρκετά γι αυτή την αθλιότητα η κυβερνητική «αθωότητα» και σε πλήρη συνεργασία με όλα σχεδόν τα φιλικά της ΜΜΕ προσπαθεί να κρατήσει μια επικείμενη δολοφονία(που την ονομάζει μάλιστα θρασύτατα ως «περίθαλψη»)στο περιθώριο της δημοσιότητας συκοφαντώντας τον απεργό πείνας Δ. Κουφοντίνα ότι «αυτός είναι που θέλει να πεθάνει» , αυτός είναι «που εκβιάζει για να μεταχθεί στην επιλογή της φυλακής που επιδιώκει»!!!
΄Εχει επιστρατεύσει όλο το «υπηρετικό προσωπικό» στα επιχειρηματικά «δημοσιογραφικά συγκροτήματα» η ψευδεπίγραφη ενημέρωση γιατί έχει συμφωνήσει με την κυβερνητική εντολή να τηρήσει νεκρική σιωπή για τον δίκαιο αγώνα του απεργού πείνας. Στις περιπτώσεις που «αναγκάζεται» να γράψει δύο λόγια το κάνει βουτώντας την πένα της στην μελάνη της εξουσίας ,πετώντας λάσπη ,στρέβλωση και απαξίωση στο δίκαιο αίτημα του Δ.Κουφοντίνα για την μεταφορά στην αρχική πτέρυγα κράτησης στις φυλακές Κορυδαλλού! Δεν εφησυχάζουν με την στέρηση του νόμιμου δικαιώματος της άδειας από τις φυλακές, από την ειδική μεταχείριση της κατάργησης της αγροτικής φυλακής ,τον θέλουν και νεκρό ,δεν έχουν δικαιώματα οι «δολοφόνοι τρομοκράτες»!
Υποκρίνεται 47 μέρες απεργίας πείνας ο λαϊκισμός και ο κυνισμός της «φιλελεύθερης γαλάζιας παράταξης», ΑΠΑΙΤΕΙ από τον Δ.Κουφοντίνα αυτοκριτική αλλά μπροστά στο «πόπολο» δεν έχει κάνει ποτέ την δική της αυτοκριτική για τα δικά της Εγκλήματα, για τις δικές της «σφαίρες»,για την δική της καθημερινή Τρομοκρατία και Βία! Εξακολουθεί να αυτοθαυμάζεται ως «Δημοκρατία», ο ναρκισσισμός όμως δεν είναι ούτε πολιτική ,ούτε για πάντα η «σωτήριος βάρκα»!!!
Το «καταδικάζω την βία απ΄όπου κι αν προέρχεται εκτός από το δικό μου μονοπώλιο της κρατικής βίας» είναι παντού σύνθημα και πράξη στον « αέρα της δημοκρατίας που ξέρει να εκδικείται» πού όσο αντισηπτικό, γάντια μιας χρήσης και μάσκες να φορέσεις η τοξικότητά του παντού σε πνίγει! Ο εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι ένα αδιάκοπο I CAN’T BREATHE που το νοιώθεις παντού, ένα ασφυξιογόνο που σκορπίζει και καίει παντού επικίνδυνο και αφόρητο για την Δημοκρατία που έχει αντικατασταθεί από την πανσπερμία μονάδων καταστολής και που δεν δίνει ουδεμία ελπίδα για το μέλλον ,τον πολιτισμό, τον ανθρωπισμό και την ξεκούραση της κοινωνίας μας σε μια κοινή «από την βάση» συμπόρευση για την επίλυση των πολύμορφων προβλημάτων της!
Δεν υπάρχει συγκέντρωση,κινητοποίηση(και όσες έχουν γίνει για το δίκαιο αίτημα του Δ.Κουφοντίνα) που να μην διαλύθηκαν με την βία και τον αστυνομικό τραμπουκισμό!
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας καταδικάσθηκε σε 11 φορές ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη για συμμετοχή σε 11 δολοφονίες, εκρήξεις, ληστείες και συμμετοχή στη «17Ν». Ανέλαβε την ευθύνη, πληρώνει εδώ και 19 χρόνια το τίμημα μιας πλάνης που «στο όνομα της επανάστασης» παρέκαμψε κάθε ηθική, τακτική που και την αυταξία της ζωής περιφρονεί και τον επαναστάτη συνθλίβει και την ίδια την επανάσταση (αν γίνει)την μετατρέπει σε δικτατορία!
Διαφωνούσαμε όλοι εμείς οι «Καραγκιόζηδες των Εξαρχείων» -όπως μας αποκάλεσε η «17Ν» στην προκήρυξη μετά την εκτέλεση του Τσάντες και του σοφέρ του το 1983- παντού με το αδιέξοδο της πολιτικής(φασιστικής) βίας που άστοχα ακολούθησε, δεν μας άκουσε αυτός και οι σύντροφοί του στις απαντήσεις και στην κριτική μας και τώρα βασανίζεται γιατί «βεβαιότητες» και «αλάθητα» στην πολιτική δράση δεν υπάρχουν και χρειάζεται τόλμη για να απελευθερωθείς από τους «αντάρτικους» μύθους και την παγίδευση στην εξουσία της «λαϊκής εξουσίας»! Ο «αγώνας» δεν είναι αυτοσκοπός!
Αρνούμαι όμως να περάσω στην άλλη όχθη που εύχεται τον θάνατο του άλλου, στην Νεκρολαγνεία να «βαπτισθώ», να πτωχεύσω σαν άνθρωπος, να γίνω ένα ακόμη μέλος μιας τυφλής αγέλης που φωνάζει «Σταύρωσον αυτόν»! Ουδείς «αναμάρτητος» και όποιος είναι από εμάς ας σηκώσει την “πρώτη πέτρα”, ας ρίξει επάνω του την “πρώτη σφαίρα”!
Την ώρα λοιπόν που η σκληρή κυβερνητική γραμμή ως «εκτελεστικό απόσπασμα» δεν υπολογίζει κανένα πολιτικό κόστος από την εξόντωση του απεργού πείνας, είναι τιμή για τους ελάχιστους σε αριθμό σαν τον καθηγητή Αριστείδη Χατζή,τον συγγραφέα Βασίλη Βασιλικό και τον σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά, πρόσωπα, συλλογικότητες που παίρνουν δημοκρατική θέση τέτοιες κρίσιμες ώρες για το ζήτημα! Είναι τιμή για εκείνη την Δημοσιογραφία που τούτες τις ώρες δεν διστάζει να σηκώσει κεφάλι απέναντι στον νέο Μακαρθισμό μιας ακραίας πολιτικής και παίρνει ανοιχτά θέση ανθρώπινη και δημοκρατικά ευαίσθητη για το ζήτημα και δημοσιεύει τις εκκλήσεις και τις διαμαρτυρίες των «φωνακλάδων» για το νόμιμο δικαίωμα της επιστροφής του Δ.Κουφοντίνα στις φυλακές Κορυδαλλού, για την σωτηρία του απεργού πείνας πολιτικού κρατουμένου Δημ.Κουφοντίνα που βρίσκεται λίγο πριν το θάνατο στο νοσοκομείο Λαμίας!
Είναι χρυσή σελίδα ζωής στα χρονικά του Τύπου της χώρας η στάση της πραγματικής Δημοσιογραφίας, που επιμένει παρά τις επιθέσεις που δέχεται για «συμπόρευση με τους τρομοκράτες», να κρατά στο φώς μια υπόθεση που αγγίζει την τραγωδία και αποτελεί ουσιαστικό πρόβλημα δημοκρατίας , προκαλώντας παρενέργειες και εντάσεις εν μέσω πανδημίας ,υγειονομικής και οικονομικής κρίσης!
Για να μην είναι σε λίγο πλέον αργά η σκληρή κυβερνητική γραμμή πρέπει να νικηθεί και να υποχωρήσει από την ιδεοληψία της και τον φανατισμό της που αναπαράγει τον τρόμο και το άδικο και ασκεί πολιτική φασιστική βία στον απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα .Οι συνεχείς αντιφατικές δηλώσεις της Σοφίας Νικολάου δεν έχουν καταφέρει μέχρι τώρα να προβάλλουν ένα σταθερό και λογικό επιχείρημα που «πείθει» για την μεταφορά του ΔΚουφοντίνα στις φυλακές Δομοκού.
Η εμμονή στο βασανιστήριο της σιωπής και της απάθειας που «ποντάρει» είτε στην αναστολή της απεργίας πείνας είτε στην αναγκαστική σίτιση από το ιατρικό προσωπικό για να μην πεθάνει ο Δημήτρης Κουφοντίνας ,είναι απόδειξη του ρεβανσισμού που συνεχίζει να διαιωνίζεται στην δεξιά από το τέλος του εμφυλίου μέχρι σήμερα, στην ουσία ένας βραδυφλεγής αδιάκοπος εμφύλιος και διχασμός που δημιουργεί «νέους τρομοκράτες» από τις στάχτες της εκδίκησης!
Τέλος να τολμήσω να πω σαν Αναρχικός που δεν έχει «επιλεκτικές ευαισθησίες» απέναντι στο άδικο και την εξουσία της Βίας, πως οποιοδήποτε κρατούμενος κι αν ήταν στην θέση του Κουφοντίνα και είχε δίκιο όσο αφορά την παραβίαση των ατομικών του δικαιωμάτων,ακόμα και ο χειρότερος εγκληματίας ή φασίστας(ακόμα κι ο Ρουπακιάς,ο Κορκονέας ή ο Μιχαλολιάκος κλπ),την ίδια θέση θα έπαιρνα! Κι αυτό για να μην μοιάσω στην θέα και στην ψυχολογία του Κτήνους πού τόσο αποστρέφομαι!
Να μην γίνω ένα με τον βούρκο της Ρωμαϊκής Αρένας!
Κανένας μας δεν λάμπει μέσα σε «φωτοστέφανα» και «αγιογραφίες», όλοι έχουμε κάνει τα μικρά ή τα μεγάλα μας λάθη, από ανθρωπιά και μόνο πρέπει να αντισταθούμε στην εξουσιαστική καταδίκη του Δημήτρη Κουφοντίνα σε (αργό)θάνατο, οφείλουμε να κρατήσουμε ζωντανό ακόμα και αυτόν που δεν συμφωνούμε με τις πράξεις και την δράση του!
Κανένας δεν αξίζει αυτό το τέλος και την καταδίκη, κανείς άνθρωπος δεν αξίζει να βρεθεί από εκδίκηση στην θέση του θύματός του, αλλοίμονο αν επιτρέψουμε η αλαζονεία και η θανατική ποινή να γίνει θεσμός στην χώρα της Δημοκρατίας, αν επιτρέψουμε ο εκφασισμός, ο νόμος της εκδίκησης, ο Ματωμένος Θίασος του «δυνατού» που ισοπεδώνει τον «αδύναμο» ,η ανταπάντηση του θυμού και του μίσους, να γίνει «τρόπος ζωής» στον ήδη τραυματισμένο κοινωνικό χώρο από την βία του ανταγωνισμού και του ατομικισμού, αν εφαρμοσθεί η ανομία του αυταρχισμού στην χώρα με τους τόσους αγώνες και νεκρούς για «Λευτεριά και Προκοπή»!
Kάθε κρατούμενος συνεχίζει να΄χει δικαιώματα στις φυλακές και ο νομικός πολιτισμός και το Κράτος Δικαίου συντρίβονται όταν νομιμοποιείται και καθαγιάζεται το κρατικό πολιτικό έγκλημα της αφαίρεσης ζωής ενός καταδίκου!
Ο αγώνας του απεργού πείνας θα νικήσει μόνο αν νικηθεί στον δημόσιο χώρο η κυβερνητική προπαγάνδα ,όταν πάψει το ψέμα κι η αλαζονεία να κυριαρχούν!
Τα συνθήματα που ζητούν «αίμα και εκδίκηση» και προσβάλλουν νεκρούς (σε όποια μεριά κι αν είναι)πρέπει να σβήσουν και να πάψουν να υπάρχουν ως «ιδέα» και ως «αίσθημα»,το μίσος είναι αντιαισθητικό και εχθρός της Ζωής και της Κοινότητας!
Το ίδιο κι οι βόμβες κι οι επιθέσεις σε γραφεία εφημερίδων,κομμάτων,θεσμικών προσώπων και συμβόλων δεν συνιστούν πολιτική δράση και λόγο, αλλά διάχυση της Τρομοκρατίας!
Η ικανοποίηση του δίκαιου αιτήματος του απεργού πείνας Δ.Κουφοντίνα είναι μια μικρή αρχή για την αρχή του τέλους της Λερναίας Ύδρας της Εκδίκησης !
Για την Επιστροφή της Χαμένης Ανθρωπιάς και του Τέλους της Εποχής της Κτηνωδίας
ΚΑΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ ΛΑΘΟΣ ΑΝΤΙΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΙΩΑΝΝΗ ΑΓΓΕΛΗ
Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ «ΑΝΤΙΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ» !!!
ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΑΣΟ ΘΕΟΦΙΛΟΥ,ΤΗΝ ΗΡΙΑΝΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΕΡΙΚΛΗ
Όπως λέει και ο σύντροφος αναρχικός Γιώργος Γαρμπής των εκδόσεων «Ελεύθερος Τύπος» στα Εξάρχεια, Φασισμός δεν είναι μόνο η χαιρετούρα μπροστά στον κάθε Φύρερ,έχει πολλές στάσεις,εικόνες,σημαίες,συμβολισμούς και αποτυπώματα ο Φασισμός, «ποικιλία πολύμορφη» από εκπροσώπους του Εξουσιαστικού Κόσμου που απαξιώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και υπόσταση!
Ενας από αυτούς τους φασισμούς καταγράφονται ενίοτε πάνω στην παγωμένη και ανέκφραστη δικαστική έδρα που δεν ησυχάζει αν δεν στείλει όπως και νάχει τον κατηγορούμενο στην φυλακή, που έχει κλείσει τα αυτιά της από την έναρξη της διαδικασίας έχοντας προκατασκευάσει μέσα της το αποτέλεσμα.
Που αδυνατεί να συμφωνήσει με τις αποδείξεις και τα πρακτικά που οδηγούν φυσιολογικά σε απαλλαγή και αθώωση γιατί οι εμμονές, οι ιδεοληψίες, το αξιακό εισαγγελέων ή ανακριτών και οι προκαταλήψεις μέρους του δικαστικού σώματος είναι πιο δυνατές από την αποδοχή μιας ορθολογικής σκέψης που σε φυσιολογικές συνθήκες θα απέδιδε πραγματική δικαιοσύνη και θα τιμούσε παράλληλα τον θεσμό!
Και δεν μιλάμε εδώ περί «δικαστικού λάθους» (που είναι ανθρώπινο να συμβεί ) και να οδηγήσει σε δικαστική πλάνη,μιλάμε εδώ για συστηματική δικαστική σκοπιμότητα που αποκτά με τον καιρό εξοντωτικά και ισοπεδωτικά χαρακτηριστικά που μπροστά τους ο κατηγορούμενος είναι ανοχύρωτος και ευάλωτος!
Υπάρχουν δικαστές που σεβάστηκαν τον νομοθέτη και παρά τις έξω και μέσα πολεμικές παρεμβάσεις και κραυγές παρέμειναν στην θέση τους ,απέδωσαν δικαιοσύνη και δεν μετέτρεψαν τον Νομικό πολιτισμό σε Έκτακτο Στρατοδικείο.
Η απόφαση για την άδεια του Δημήτρη Κουφοντίνα (που δεν είναι κατά την δική μου άποψη το πρότυπο αγωνιστή και διαδικασίας για την αλλαγή της κοινωνίας) είναι ένα «φωτεινό ξεχωριστό παράθυρο» που αντιστέκεται στην εκδικητική αντίληψη που μπολιάζουν –ατυχώς- τον χώρο της αστικής Δικαιοσύνης κάποιοι εκπρόσωποι της που δρούν ως «σερίφηδες» και «αυτόκλητοι σωτήρες» και όχι ως σπορά του δίκαιου και της ηθικής!
Μια βόμβα,ένας εμπρησμός,μια σφαίρα, ένας βασανισμός αλλά και μια δικαστική απόφαση καθώς πέφτει με την τελευταία της λέξη πάνω στο κεφάλι ενός κατηγορούμενου αλλάζει την ζωή πιθανά για πάντα.
Και σε μια φάση όπου η Κοινωνία παρακμάζει είναι φυσικό επακόλουθο και η Δικαιοσύνη της να νοσεί από βαριά αναλγησία και αδυναμία επαφής με την πραγματικότητα.
Ο αναρχικός Τάσος Θεοφίλου έχασε 5 χρόνια από την ζωή του γιατί η απονομή της δικαιοσύνης έχασε την πορεία της και συμπορεύθηκε με την «Αντιτρομοκρατική» και την «δημοσιογραφία» του δόγματος «Ασφάλειας,Τάξης και μηδενικής Ανοχής» που τον ήθελαν ένοχο για το (αποκρουστικό και αντικοινωνικό) φονικό του ταξιτζή κατά την διάρκεια της ληστείας σε τράπεζα της «Αλφα Μπάνκ» το καλοκαίρι του 2012 στην Πάρο. Τότε που βιάστηκαν κάποιοι μηδενιστές και ψευτοαναρχικοί να αμαυρώσουν τον νεκρό αποκαλώντας τον «ψόφιο βλάκα» και να εγκωμιάσουν την ληστεία ως «πολιτική δράση».
Ο Τάσος Θεοφίλου μετά από 5 χρόνια φυλακής αθωώθηκε από όλον τον ποινικό κώδικα πού είχε στην πλάτη του. Δεν πρόλαβαν να σβήσουν τα ίχνη από τα μέχρι τότε δεσμά του και ο αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ιωάννης Αγγελής άσκησε αναίρεση στις 27 Μάρτη 2018 κατά της αθωωτικής απόφασης που εξέδωσαν οι συνάδελφοί του στο Α΄ 5μελές Εφετείο Κακουργημάτων.
Η αντίφαση και η αντίθεση δύο απόψεων μέσα στον νομικό κόσμο δίνει την σκυτάλη στον παραλογισμό και ο δικαστής επιστρέφει ξανά ως τιμωρός και διώκτης! Το βάσανο του Τάσου Θεοφίλου δεν τέλειωσε…..
Είχα γράψει σε ένα από τα τελευταία μου κείμενα για την απεργία πείνας και δίψας του Βασίλη Δημάκη https://www.efsyn.gr/arthro/o-paralogismos-tis-dikaiosynis-dolofonei-ton-apergo-peinas-kai-dipsas-vasili-dimaki, που κινδύνεψε να πεθάνει υπερασπιζόμενος το αυτονόητο δικαίωμά του ως κρατούμενος στην εκπαιδευτική άδεια, πως η παραφροσύνη, ο εξουσιασμός και η αλαζονεία κυβερνά ένα τμήμα της αστικής Δικαιοσύνης που αντί να αποσυμφορίζει τις φυλακές , καταφέρνει με την μανιώδη τάση για εγκλεισμό και ικανοποίηση του «νόμου κατά γράμμα», τελικά να φορτίζεται και να γιγαντώνεται το αδιέξοδο και οι πληγές των ανθρώπων που στέλνονται ως «δέμα» στο άγνωστο ξερονήσι του «σωφρονισμού»!
Η υπόθεση της καταδίωξης του Τάσου Θεοφίλου, της Ηριάννας και του Περικλή όμως είναι ευκαιρία για την Δικαιοσύνη να μην μείνει κομπάρσος σε αστυνομικές ταινίες που στο κοντινό παρελθόν δημιουργήσανε νομικά εκτρώματα,συνταγματικές παραβιάσεις, τραγωδίες και ανελευθερία. Η Δικαιοσύνη δεν είναι «Αντιτρομοκρατική», δεν είναι «πανάκεια» η εφαρμογή του DNA, δεν είναι ο όποιος 187Α και «Τρομονόμος» η δομή και το θεμέλιο μιας πραγματικά ΔΙΚΑΙΗΣ ΔΙΚΗΣ!
Και αν θέλει ο κάθε αντιεισαγγελέας Αγγελής να υπερασπισθεί την «Χαμένη Τιμή της Δικαιοσύνης» ας αφήσει το κυνήγι της κεφαλής του Τ.Θεοφίλου και να φροντίσει να υπερασπίζεται την Δημοκρατία και τους πολίτες γιατί αποδεικνύεται κατώτερος του ρόλου του παραβλέποντας τα πρόσφατα γεγονότα.
Γιατί ΔΕΝ έδειξε τον «ίδιο ζήλο» για τις ορδές των ένστολων αφιονισμένων διμοιριών των Ματ που επιτέθηκαν με λυσσασμένη βία στους διαδηλωτές του Αντιπολεμικου Συλλαλητηρίου(για την επέμβαση στην Συρία) στις 16 Απρίλη μπροστά στο άγαλμα του Τρούμαν. Ναι εκείνου του «δημοκράτη» προέδρου των ΗΠΑ που έριξε δύο βόμβες τον Αύγουστο του 1945 στην Χιροσίμα και το Ναγκασάκι με πάνω από 200.000 δολοφονημένους!
΄Η …τρέμει κι αυτός μήπως τον μαλώσει ο Αμερικανός Πρέσβης που δεν έχει βγάλει λέξη και σχόλιο για την αστυνομική βία και το αίμα από τον νόμο της ελεύθερης οπλοχρησίας στους δρόμους της χώρας του?
Aντιεισαγγελέα Ιωάννη Αγγελή,
Η Ελλάδα δεν θα επιστρέψει δικαστικά στην εποχή της Πανούκλας και του Εφιάλτη όπου ο Φασισμός ,ο Ρεβανσισμός και ο Αντικομμουνισμός μετέτρεψαν τις αίθουσες των δικαστηρίων σε Γκιλοτίνες!
Εδωσαν το αίμα τους ο Λαμπράκης, ο Μανδηλαράς, ο Πέτρουλας, ο Τσαρουχάς, ο Μουστακλής, ο Παναγούλης, οι νεκροί του Πολυτεχνείου το 73, οι νεκροί της Κύπρου το 74, οι δικοί μας και άλλοι τεράστιοι και πολλοί (ανώνυμοι και επώνυμοι) για να μην ξαναζήσουμε Τρόμο,Φοβέρα,Απανθρωπιά,Σκλαβιά και Κοινωνική Αφασία!
Ανέλαβε τις ευθύνες σου και εμείς αναλαμβάνουμε να υπερασπιστούμε τον κάθε Τάσο Θεοφίλου,την κάθε Ηριάννα και Περικλή από τις σκευωρίες και το μίσος της Τάξης που ευημερεί από την εξαθλίωση και την δυστυχία της Ανθρώπινης Κοινότητας!
Παπαδόπουλος Παναγιώτης(Κάϊν)
Για την Επιστροφή της Χαμένης Ανθρωπιάς και του Τέλους της Εποχής της Κτηνωδίας
Μεμονωμένο άτομο από το Αναρχικό και Ελευθεριακό Κίνημα
Erozer2000@yahoo.gr http://nadaparanosotros.blogspot.gr/
Η Κοινωνία των Φυλακών είναι μια μικρογραφία της όλης Κοινωνίας. ΄Ετσι και στις φυλακές υπάρχουν αμετανόητα αποβράσματα και φασιστοειδή ( σαν αυτούς που χτύπησαν και μαχαίρωσαν μέσα στο κελί του τον πολιτικό κρατούμενο Νίκο Μαζιώτη, παρ΄ότι διαφωνώ με την επιλογή του ένοπλου «αγώνα»…),σωματέμποροι,εκτελεστές συμβολαίων θανάτου,έμποροι ναρκωτικών,βιαστές και αδίστακοι ληστές και φονιάδες που στο όνομα της «μεγάλης ζωής» και του ατομικού συμφέροντος απαξιώνουν και έχουν κάνει κουρέλι την αξία της ανθρώπινης ζωής. Υπάρχουν όμως και κρατούμενοι οι οποίοι ανέλαβαν τις ευθύνες τους,πληρώνουν χρόνια το τίμημα των επιλογών τους ,αλλά παράλληλα αγωνίζονται να ΑΠΟΔΡΑΣΟΥΝ από τον αδιέξοδο και απελπισμένο κόσμο της παραβατικότητας και της ποινικής «ταυτότητας». Δεν είναι πολλοί οι κρατούμενοι σαν τον Βασίλη Δημάκη που κάνει απεργία πείνας και δίψας και η ζωή του τούτες τις ώρες κρέμεται από μια κλωστή. Είναι ένα ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ κρατουμένου στους υπόλοιπους κρατουμένους ΠΑΡΑΚΙΝΗΣΗΣ (ΝΕΑΣ ΕΚΚΙΝΗΣΗΣ) να μορφωθούν,να πάρουν εφόδια γνώσης και εκπαίδευσης, να εργασθούν, να αλλάξουν προσωπικότητα, να σπάσουν τις αλυσίδες που τους κρατούν μελλοθάνατους ανάμεσα στο περιθώριο και στον εγκλεισμό των φυλακών.
Από τα 35 του,από το 1998 ,τα βήματά του τελείωναν μέσα στα κελιά και τα προαύλια των φυλακών. Ένα έγκλημα τιμής ,ληστείες σε περίπτερα και επιχειρήσεις, πράξεις που κανείς δεν μπορεί να αποδεχθεί και να συμφωνήσει. Ο Βασίλης Δημάκης όμως δεν εγκαταλείφθηκε στην «μοίρα» του και στον μικρόκοσμο όπου κυριαρχεί η εξουσία και η βλάβη από άνθρωπο σε άνθρωπο, μια πραγματικότητα βάρβαρη,βίαιη,αντικοινωνική και άσχημη. Προσπαθεί χρόνια να επανενταχθεί και να επιστρέψει…
Από τότε που η Εισαγγελία Πατρών του επέτρεψε να σπουδάζει σε νυχτερινό λύκειο και να δίνει εξετάσεις όπου έφθασε 2ος σε κατάταξη ανάμεσα στους μαθητές των νυχτερινών λυκείων όλης της Ελλάδος.
Ο Β.Δημάκης δεν σταμάτησε εκεί το βήμα του….Συνέχισε να περπατά κοιτώντας μπροστά και όχι πλέον πίσω ,κατάφερε το «αδύνατο»…Να περάσει την πόρτα της Ανώτατης Εκπαίδευσης περνώντας με άριστα στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Και αντί να επαινεθεί (όχι στα λόγια) συνολικά όλη του αυτή η στροφή και προσωπική προσπάθεια και εξέλιξη, κάγκελα κατέβηκαν ξανά αποκλεισμού και απόρριψη της εκπαιδευτικής άδειας για την θεωρητική παρακολούθηση των μαθημάτων με την επιτήρηση του «ηλεκτρονικού βραχιολιού»!
Αυτός είναι ο ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ κ.Κοντονή. Ενας ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ που κυβερνά την δικαιοσύνη σε μια χώρα όπου η ζωή εξακολουθεί να είναι σκληρή,άνιση και άδικη.
Είναι μεγάλο λάθος κ.Κοντονή να παραχωρείται η νομική διαδικασία και οι κρίσιμες αποφάσεις αποκλειστικά στα χέρια μιας Ελίτ δικαστών που έχουν εμμονές και ιδεοληψίες, που αδυνατούν να συγχωρήσουν και να κατανοήσουν,να δώσουν ευκαιρίες σε κρατουμένους που είναι ικανοί να προσφέρουν στην λειτουργική εικόνα μιάς καλύτερης κοινωνίας!
Γιατί αν δεν είχαν εμμονές και ιδεοληψίες κάποιοι από τα «εντεταλμένα όργανα του νομικού πολιτισμού» δεν θα σκορπούσαν τις ποινές σαν σφαίρες πάνω στην νιότη των «ατομικών τρομοκρατών» Ρωμανού,Ντάλιου,Μιχαηλίδη και Πολίτη(και δεν συμφωνώ με την «πολιτική» τους δράση….),δεν θα ήταν αυτή την στιγμή στις φυλακές με 13 χρόνια καταδικαστική απόφαση οι δύο ΑΘΩΟΙ Περικλής και Ηριάννα,δεν θα ήταν στα κάτεργα ο 100% «νεκροζώντανος» πολιτικός κρατούμενος, με σχεδόν ολιστική βλάβη της υγείας του Σάββας Ξηρός.
Δυστυχώς κ.Κοντονή η αλήθεια είναι διαφορετική .
Η Εκδικητικότητα και ο Ρεβανσισμός κυριαρχεί σε ένα μέρος(αποφεύγω να γενικεύσω…) της «Δικαιοσύνης» για αυτό η συμφόρηση των φυλακών γίνεται ολοένα πιο ασφυκτική, γι αυτό εξακολουθούν οι σκληρές και απάνθρωπες ποινές, γι αυτό αποθαρρύνεται ο κρατούμενος να ακολουθήσει το φωτεινό παράδειγμα του Βασίλη Δημάκη.
Αν αφήσουμε την Δικαιοσύνη στα «αρμόδια όργανα» και σε «ρόλους ειδικών» και η Δικαιοσύνη θα συνεχίσει να είναι Σκιά του εαυτού της και η Δημοκρατία δεν θα βελτιώνεται και δεν θα διευρύνεται για την ωφελιμότητα και την πρόοδο της συλλογικής αναγέννησης!
΄Οποιος θέλει την δικαιοσύνη «ανεξάρτητη» και «αυτόνομη» που θα λειτουργεί σαν Ιερή Εξέταση ,όποιος βολεύεται και εξαιρεί το Υπουργείο του ως άλλος Πόντιος Πιλάτος ,ας είναι τουλάχιστον ειλικρινής μιλώντας ξεκάθαρα για Τιμωρία και όχι για Σωφρονισμό και «αλλαγή πολιτικής» στις Φυλακές!
Και όποιος φωνάζει για «Ηθική και Τάξη»,όποιος καταδικάζει «την βία από όπου κι αν προέρχεται» οφείλει πρώτος εντιμότατοι δικαστές και υπουργείο Δικαιοσύνης να δίνει το παράδειγμα της Μη Βίας και της ακύρωσης του δρόμου που διαιωνίζει επικίνδυνα τον νόμο του αίματος, του Κοινωνικού Κανιβαλισμού και της «Νόμιμης» Ανομίας!
Αν θέλετε να φροντίσετε πράγματι για την ΖΩΗ του Βασίλη Δημάκη φροντίστε κ.Κοντονή οι άνθρωποι να μην χρειάζεται να φθάνουν στο έσχατο σημείο της απεργίας πείνας και δίψας για να δώσουμε προσοχή στην φωνή τους για τα αυτονόητα!
Εκτός και αν η φράση του Μπρέχτ που αναφέρει πολύ σωστά ο Δημάκης σε γράμμα του από τις φυλακές ,είναι η μακάβρια και κυνική αλήθεια της σημερινής Εποχής των Τεράτων και των Σκουπιδιών…
«Αυτοί που μας κλέψανε τα βιβλία από το χέρι, μας κατηγορούσαν πώς μείναμε αδιάβαστοι»!!!
ΝΑ ΔΟΘΕΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΑΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΔΗΜΑΚΗ
Παπαδόπουλος Παναγιώτης(Κάϊν)
Για την Επιστροφή της Χαμένης Ανθρωπιάς και του Τέλους της Εποχής της Κτηνωδίας
Μεμονωμένο άτομο από το Αναρχικό / Ελευθεριακό Κίνημα Erozer2000@yahoo.gr
Ο Βασίλης Δημάκης ειναι ενας έγκλειστος στις φυλακές Κορυδαλλού κρατούμενος που απο τα μέσα Μαρτίου εχει κατέβει σε απεργία πείνας και εδώ και έξι ημέρες και σε απεργία δίψας, διεκδικώντας το δικαίωμά του να φοιτήσει σαν ανθρωπος στη σχολή του (πολιτικό της νομικής). Πιο συγκεκριμένα:
Όταν ο Δημακης ηταν ανήλικος διέπραξε κάποιο έγκλημα τιμής σχετικό με την αδελφή του. Μπήκε φυλακή ως *νηπιαγωγάκι* του εγκλήματος και βγήκε τελειόφοιτο ξεφτέρι, γιατι αυτη ειναι η επιμόρφωση που σου προσφέρει το ελληνικό σωφρονιστικό σύστημα: μαθητεία δίπλα στους καλύτερους, δικτύωση, κόλπα για προχωρημένους και γενικα όλα τα τα εφόδια που χρειάζεσαι για να προχωρήσεις με καλές προϋποθέσεις τη ζωή σου στην παρανομία. Εξ ου και ο Βασίλης αποφοιτώντας απο την κλειστή λέσχη ανωτάτων σπουδών πάνω στο έγκλημα (Αυλώνα και Αλικαρνασσού), σταδιοδρόμησε ως ληστής. Συνελήφθη ξανά και έκτοτε εκτίει την ποινή του, έχοντας ζήσει ελάχιστους μήνες της ενήλικης ζωής του ελεύθερος. Πήρε άδειες, παραβίασε τους όρους, ξαναπήρε άδειες, ξαναπαραβίασε τους όρους. Γιατι η λογική της κατηφόρας ειναι ο πάτος και κανένας δεν υπάρχει να σταματήσει τον ενηλικιωθέντα εντός του ελληνικού *σωφρονιστικού* συστήματος βασίλη από την ξέφρενη πορεία του προς τα εκεί.
Καποια στιγμή πριν τα 40, τότε που ο μέσος άνθρωπος κοιτάει την πεθερά του, την κοιλιά του, το στενό τριάρι του και αναρωτιέται μήπως πήρε τη ζωή του λάθος και άλλαξε ζωή, ο Βασίλης κοίταζε το κελί του, την ποινή του, την προοπτική του και, όπως ο μέσος άνθρωπος σκέφτεται βρε μπας και να χωρίσω, αυτός σκεφτόταν βρε μπας και να αυτοκτονήσω. Δεν αυτοκτόνησε. Ούτε ροκάνισε όμως αλλο τη ζωή του. Λοξοδρόμησε απο τη μέση πορεία του μέσου φυλακόβιου. Εκεί πού έξυνε τον πάτο, την ειδε αλλιώς. Ειπε να κερδίσει το χαμένο χρονο και να σπουδάσει. Χειρόφρενο και όπισθεν. Λύκειο. Στα 37.
Αρχικά διαβάζει μόνος του στα Γρεβενά. Ζητάει να δωσει εξετάσεις σε εσπερινό λύκειο, γινεται μεταγωγή στην Πάτρα ένα μήνα πριν τις εξετάσεις. Περνάει με 17.4. Συνεχίζει στην Πάτρα. Αποφοιτά με άριστα. [παράβαση: Θυμάμαι να διαβάζω για πανελλήνιες. Ο πατέρας μου χτυπά την πόρτα του δωματίου μου. Μου φέρνει πορτοκαλάδα για τις βιταμίνες. Η μάνα μου χτυπά την πόρτα του δωματίου μου. Μου λεει ότι το φαγητό είναι έτοιμο και ζεστό και όποτε θελω να πάω να φάω. Η αδελφή μου παίρνει τηλέφωνο από Αμερική. Το σηκώνω εγω και με ρωτά έντρομη μήπως με διέκοψε απο το διάβασμα. Στο δωμάτιό μου πέρα από το καλοριφέρ του σπιτιού μου είχαν και ένα ηλεκτρικό καλοριφέρ γιατί ήμουν και κρυουλιάρα. Αποφοίτησα με 19.6 και πέρασα στη Νομική. Ο Βασίλης, πάλι, διάβαζε στο κελί του. Με άλλους 4 συγκρατούμενους που δεν τους ξέρω τους ανθρώπους, αλλα δε νομίζω οτι έβγαζαν το σκασμό και του πήγαιναν πορτοκαλαδίτσες για βιταμινούλες. Με επιστολές του προς τους αρμόδιους για την αδυναμία πρόσβασης των κρατούμενων στις βιβλιοθήκες, για την έλλειψη θέρμανσης στις βιβλιοθηκες, για την έλλειψη υποδομών· αποφοίτησε με 19.9 και πέρασε δεύτερος απο όλα τα ΓΕΛ πανελληνίως στο Πολιτικό της Νομικής]. Στο Α εξάμηνο της σχολής του σκίζει.
Εντωμεταξύ, κατι τέτοιες επιτυχίες ξέρετε πώς τις χρειάζεται το πολιτικό μας σύστημα. Βούτυρο στο ψωμάκι του: κοίτα τι ωραια που φροντίζει το κράτος τους υιούς της απωλείας και ωπωπω μια σωφρονιστική πολιτικη που έχουμε και μπράβο μας και θερμά μας συγχαρητήρια. Και να τα ρεπορτάζ για τον Βασίλη και να οι έπαινοι από τον υπουργό δικαιοσύνης. Και να η μεταφορά του Βασίλη στις φυλακές κορυδαλλού ωστε να καταστεί δυνατή η φοίτησή του στο πανεπιστήμιό του. Και εκει ξεκινάνε τα ανάποδα·
Ζητάει άδεια ωστε να φοιτά στη σχολή του με βραχιολάκι εντοπισμού. Του την αρνούνται. Και σιγά τη σχολή που θελει να παρακολουθείς μαθήματα, του λένε. Τότε γιατι τον πήγαν στον Κορυδαλλό; Παρε τη μεταγωγή για να εισαι κοντά στη σχολή, αλλα την εκπαιδευτική άδεια για να πας στη σχολή, μη την πάρεις. Και δε θα την πάρεις γιατι κατά το απώτατο παρελθόν σου δώσαμε άδειες και τις παραβίασες. Και γιατι στη φυλακή έχεις υποπέσει σε πειθαρχικά παραπτώματα. Σωστό ως ένα σημείο· πλην ομως τώρα έχει ψηφιστεί ο νόμος για το βραχιολάκι, κατι που παλιότερα δεν ίσχυε. Και, όπως προκύπτει, τα εντός φυλακής *παραπτώματα* δεν ηταν άλλα παρα η σθεναρή υποστήριξη των δικαιωμάτων του και των δικαιωμάτων των συγκρατουμένων του. Γιατί ο Βασίλης σπουδάζει· ανοίγει το μυαλό του, μεγαλώνει. Δε θέλει τις βρωμερές χάρες εντός των κυκλωμάτων που προβλέπει ο άγραφος κώδικας της φυλακής· θελει σεβασμό στα δικαιώματα που ο επίσημος γραπτός νόμος της πολιτείας, προβλέπει για την περίπτωσή του. Εξ ου και όταν τα *πειθαρχικά* του πέρασαν από δικανική κρίση, δεν θεωρήθηκαν παραπτώματα, αλλα ενάσκηση δικαιωμάτων. Και διαγράφηκαν. Παρα ταύτα, άδεια δεν του δίνεται απο τα αρμόδια συμβούλια.
Φαίνεται, όμως, ότι ο Βασίλης έχει βρει ένα νόημα επιτέλους, στη ζωή του και παλεύει για αυτό. Εχει πλεον προοπτική.Και δε σκοπεύει να τη χαρίσει σε κανένα βολεμένο του συστήματος που με τον τροπο του αντιδρά σε κάτι Βασίληδες που του χαλάνε την ηρεμία και ανακατεύονται ενοχλητικά στα ποδάρια του. Ξεκινάει απεργία πείνας απαιτώντας να μη στερηθεί το δικαίωμα να σπουδάσει σαν ανθρωπος. Δεν ιδρώνουν και πολλά αυτιά, γιατί η απεργία πείνας τα τελευταία χρόνια στην ελλάδα (με κατι μιχελογιαννάκηδες να «απεργούν» μασουλώντας κουλούρια στο σύνταγμα) εχει καταλήξει, απο μέσο παθητικής αντίστασης, σε σύντομο ανέκδοτο. Αλλα ο Βασιλης δεν αστειεύεται· ξεκινάει και απεργία δίψας. Οι συγκρατούμενοί του είναι μαζί του και με διάφορες δράσεις εκδηλώνουν την υποστήριξή τους. Οι συμφοιτητές του ειναι μαζί του και τον περιμένουν με πανό αναρτημένα στο κτίριο της σχολής του. Οι δάσκαλοί του (δευτεροβαθμιοι και πανεπιστημιακοί) ειναι μαζί του και καταθέτουν ενόρκως υπέρ του και υπέρ του δικαιώματός του να σωφρονιστεί στα αληθεια, μέσω των σπουδών του. Αλλα οι αρμόδιοι, ειναι ακόμα απέναντι. Όσοι τον επαινούσαν και τον παρουσίαζαν ως πρότυπο κρατούμενου και εύρυθμης λειτουργίας του σωφρονιστικού συστήματος, είτε νιπτουν τα χέρια τους ως αναρμόδιοι να παρέμβουν, είτε του αρνούνται το δικαίωμα να σπουδάσει κανονικά. Προτείνουν αντίμετρα που στην πράξη δεν εφαρμόζονται και δεν λειτουργούν και στην ουσία του λένε: εμεις θα καμωνόμαστε ότι σπουδάζεις και έγκειται στο πόσο θα κόψεις το λαιμό σου, χωρίς υποδομές και βοήθεια, να τα καταφέρεις. Αν παρ’ ελπίδα δεν τα παρατήσεις, θα σε επαινέσουμε. Θα γίνεις και άρθρο στην Καθημερινή. Και ο Κοντονής θα σου ξαναδώσει έπαινο, no worries.
Είμαι απόλυτα σίγουρη ότι πολλοί διαβάζοντας την ιστορία του Βασίλη θεωρείτε μάλλον σωστό να του δοθεί μια ειλικρινής ευκαιρία αναδόμησης της ζωής του μέσω της μόρφωσης. Ακόμα περισσότεροι, όμως, έχετε σκαλώσει στοθέμα του προτέρου ανεντίμου βίου του: τι θα γινει αν ο Βασίλης μάς κοροϊδεύει όλους, πάρει τις άδειες, κόψει τα βραχιόλια και γινει μπουχός; Να τι θα γινει: θα ειναι εντός του πολύ μικρού στατιστικού δείγματος των κρατούμενων που παραβιάζουν τις άδειές τους. Θα ειναι εντός του πολύ μεγάλου στατιστικού δείγματος των κρατουμένων που, μετά την παραβίαση της άδειάς τους, ξανασυλλαμβάνονται. Θα ειναι για λιγο καιρό μία ακόμα μονάδα εντός του μεγάλου δείγματος παραβατικού πληθυσμού της χώρας· η εγκληματικότητα δε θα αυξηθεί εξαιτίας του, (ούτε και θα μειωθεί, φυσικά, αν ο Βασίλης πάρει το πτυχίο του). Θα ειναι σίγουρα ακόμα πιο δύσκολη η ζωή του οταν επιστρέψει στις φυλακές γιατι οι συγκρατούμενοί του θα του χρεώσουν την προσωρινή δυσκοιλιότητα στη χορήγηση αδειών και γιατι οι αρμόδιοι για τις άδειές του κλπ θα του πιστώνουν με τρομερή δυσκολία ως κατ’ εξαίρεση ευεργετήματα, τα δικαιώματα που προβλέπει για την περίπτωσή του ο νόμος. Αυτα θα γίνουν. Δε θα χαρούμε καθόλου, αλλα και δε θα τρέξει το αίμα ποτάμι στους δρόμους, ούτε θα πεθανουν όλα τα αρσενικά πρωτότοκα παιδια μας.
Αν όμως ο Βασίλης πάρει τις άδειές του, σπουδάσει, ανοίξει το μυαλό του και βγει απο τη φυλακή άνθρωπος αλλαγμενος, ανθρωπος που πέρασε από το πιο σκληρό οξύ και έβγαλε στην επιφάνεια το πιο καλό μέταλλο, αν ο Βασίλης καταφέρει να ανατρέψει τα προγνωστικά κάθε νοικοκυραίου που τον κοιτάει απο έντρομα έως δύσπιστα και κάθε βαρέως ποινικού που τον κοιτάει από δύσπιστα έως συμβατικά, τότε ο Βασίλης θα εχει πετύχει μια σοβαρή νίκη: θα ειναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα και κανόνας δε θα ειναι το «σωφρονισμός και κουραφέλκυθρα*»· κανόνας θα ελπίζουμε οτι μπορει να γινει ξανά το παλιωμένο τσιτάτο που εχουμε βαρεθεί να ακούμε και να μη βλέπουμε, για τη φυλακή που κλείνει όπου ανοίγει ένα σχολειο. Θα υπάρχει ελπίδα και για άλλους Βασίληδες· θα υπάρχει τουλάχιστον διλημμα, ως τι Βασιλης θες να *αποδράσεις* ή να αποδράσεις απο τις ελληνικές φυλακές: ως Παλαιοκώστας ή ως Δημάκης.
Ο Δημάκης μπορει να μας απογοητεύσει. Γιατι ειναι άνθρωπος. Η πείνα και η δίψα (έχει χάσει το 18% του βάρους του) και αποφασιστικότητα και η μαχητικότητα που δείχνει, όμως, δίνουν τη σοβαρή εντύπωση ότι την εννοεί τη στροφή στη ζωή του. Στον αγώνα του για τα δικαιώματά του, στον ακτιβισμό του, στη λύσσα του να ανοίξει το μυαλό του και να προλάβει τα χαμένα τρένα του, ειμαι μαζί του. Επιλέγω να πιστέψω στον Βασίλη και στα δικαιώματά του· επιλέγω να πιστέψω ότι στη συγκεκριμένη μάχη πρέπει να κερδίσει αυτός και όχι τα βολεμένα δίκτυα που με προσωπικό του κίνδυνο καταγγέλλει. Σε μια φάση που ελάχιστα ειναι τα πράγματα για τα οποία αξίζει να αγωνίζεται κανείς, η μάχη του Βασίλη με τα εμπόδια και την τρέλα του ελληνικού (αντι)σωφρονιστικού συστήματος, με τα παρακυκλώματα των φυλακών (και δεν εννοώ αυτά των φυλακόβιων), με τη γραφειοκρατία, με την αποσπασματικά ενημερωμένη δικαιοσύνη, με τον στερεοτυπικό φόβο του *ελεύθερου* έναντι του εγκλείστου, με τη γενική, αντιδραστική ανησυχία του μέσου νοικοκύρη και, κυρίως, η μάχη του με τον δικό του κακό εαυτό, με ενδιαφέρει προσωπικά. Η σταδιακή εξοικείωση με την καταπάτηση των δικαιωμάτων των άλλων ποτέ δεν καταλήγει καλά για κανένα, για αυτό πάντα έχουν νόημα οι συμβολικές σταυροφορίες που καποιος γενναίος ξεκινά εναντίον του συστήματος που λειτουργεί κατα (αφανή) παράβαση των αρχών που το διέπουν.
Αυτή τη στιγμή η ζωή και η υγεία του Βασίλη Δημάκη ειναι σε κίνδυνο. Εχει έξι μέρες να πιει νερό και δεν εχει δεχτει τροφή απο τα μέσα μαρτίου. Διαβάζω εδώ μέσα χιουμοριστικά και μη ποσταρίσματα για τα κιλά που πήραμε στις γιορτές, για τις δίαιτες για ιατρικούς, αισθητικούς ή και τα δύο λόγους. Εκτιμώ βαθύτατα τις προσπάθειες ελέγχου του βάρους είτε για να κατέβει η χοληστερίνη, είτε επειδή πλησιάζει η ωρα της κρίσεως σε παραλίες και ακτές. Εκτιμώ και όσους δεν τους καίγεται καρφί, τους σε όποιους αρέσουμε και για τους άλλους δε θα μπορέσουμε. Σε οποια κατηγορία και να βρίσκεστε, (νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες, που λεει και η εκκλησία), είτε στερείστε το φαγητο χάριν της καλής υγείας, είτε ακόμα χωνεύετε αμνοερίφια-αυγά-τσουρέκια, αφιερώστε, αν θέλετε, μισό λεπτό πριν ανεβείτε στη ζυγαριά, ή αφού κατέβετε από αυτή, για να σκεφτείτε πόσο πολύ τον πίστεψε τον αγώνα του για μόρφωση αυτός ο παραστρατημένος ανθρωπος με τη σιδερένια θέληση, ώστε για χάρη του «ενήστεψε τη δίκοπη ζωή». Και μετα εμεις, τα παιδια των πανελληνίων με πορτοκαλάδες, φροντιστήρια, στοργικό μπαμπά, γλυκιά μαμά, καλοριφέρ και λοιπές ανέσεις, οι ελεύθεροι πολίτες της πασχαλιάς στο χωριό, στην άδεια αθήνα, στο νησί, στο εξωτερικό ή στη δουλειά, ας «σκεφτούμε μονο για λίγο πόσο του στοίχισε».
Η ΚΑΤΑΔΡΟΜΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΙ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΡΦΕΤΟ ΤΗΣ ΛΟΥΜΠΕΝ ΜΑΦΙΑΣ ΤΩΝ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ
Ο φίλος και σύντροφος Σωτήρης Καρύπηςείχε μεράκι με το χειροποίητο κόσμημα. Ξεκίνησε τον βιοπορισμό του κυριολεκτικά από το «τίποτα» ,εκθέτοντας προς πώληση στον δρόμο τα μικρά του αριστουργήματα. Εκεί στα Προπύλαια τον γνώρισα στις αρχές της δεκαετίας του 80 ,στην υπαίθρια καλλιτεχνική μικρή αγορά όπου έβρισκες σχεδόν τα πάντα από βιβλία και πίνακες,μέχρι ζωγραφιές σε βότσαλα και φορέματα από την Ινδία.Ευγενικός και ταπεινός σε κέρδιζε από την πρώτη στιγμή με το χαμόγελο και την καλοσύνη του. Ανήσυχος όπως ήταν για ένα βήμα πιο πέρα από τον δρόμο ,δημιούργησε λίγο αργότερα το πρώτο του μαγαζάκι γωνία Ανδρέα Μεταξά και Μπενάκη στα Εξάρχεια. ΄Εχασε την Χρυσούλα (την σύντροφό του) νωρίς αλλά δεν παρέδωσε δυνάμεις, δεν το έβαλε κάτω. Μεγάλωσε μόνος του,με τον μόχθο του τα δύοτους παιδιά και κάποια στιγμή μετακόμισε«Το Ρόδι» στην γωνία της Σολωμού,λίγα μέτρα πρίν την πλατεία Εξαρχείων.
Από την Παρασκευή 16/3 τα ξεμερώματα ο Σωτήρης Καρύπης έχει καταστραφεί οικονομικά,οι κόποι μιας ζωής (πάνω από 30 χρόνια) χάθηκαν μέσα σε μια νύχτα γιατί η μαφία της αρπαχτής επέλεξετον φτωχό μικροέμπορα(ότι είναι πιο εύκολο δηλαδή και ότι «μας παίρνει»…) να τον κλέψουνκαι να «αδειάσουν» το στέκι του μεροκάματου από τα πάνταμέχρι τις πρώτες ύλες και τα εργαλεία πού είχε για την δουλειά του,αφήνοντας πίσω μόνο σκουπίδια και έναν κενό χώρο!!!
Και δεν είναι ο πρώτος ο Σωτήρης,ούτεκαι ο τελευταίοςστην παλιά μου δεύτερη γειτονιά!!!….
Γιατί πίσω από την πλατεία και την γειτονιά πού ΕΧΕΙ ΙΣΤΟΡΙΑ ο λούμπεν συρφετός βρήκε πρόσφορο έδαφος μέσα στην «επαναστατική» έκρηξη του μηδενισμού να απλώσει τα ξερά του! Και επειδή η περιοχή έχει απολέσει εδώ και χρόνια το πολιτικό-κοινωνικό στίγμα της αμφισβήτησης και οι ελάχιστες φιλότιμες συντροφικές προσπάθειες δεν φθάνουν και δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την πολύμορφη ανομία και κανιβαλισμό, πολύ φοβάμαι πώς στην γωνία παραμονεύει και περιμένει καρτερικά (το έχει δείξει) η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗτων Εξαρχείων, πολύ χειρότερη από όσες κρατικές επεμβάσεις έχουν υπάρξει στο παρελθόνκαι αυτή την φορά με ένα φονικότερο όπλο ,την επαναφορά του Ιδιώνυμου δια χειρός Μητσοτάκη.
Παπαδόπουλος Παναγιώτης(Κάϊν), Μεμονωμένο άτομο από το Ελευθεριακό κίνημαΓια την Επιστροφή της Χαμένης Ανθρωπιάς και του Τέλους της Εποχής της ΚτηνωδίαςErozer2000@yahoo.gr
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ « Μιά αστραπή η ζωή μας μα προλαβαίνουμε… »
Με αυτή τη ρήση, οι εθελοντές του Μητροπολιτικού Κοινωνικού ιατρείου Ελληνικού μας καλούν όλους να συμμετάσχουμε το Σάββατο 17 Ιουνίου 2017 το πρωί στις δράσεις που διοργανώνουν, συνεργαζόμενοι με δύο συνεπείς στο έργο τους εθελοντικές ομάδες:
1. Την Τράπεζα αίματος «Δημήτρης Βλων», σε μια ΄Εθελοντική Αιμοδοσία, την ύψιστη μορφή αλληλεγγύης και αλτρουισμού , από 9.00π.μ – 14.00μμ , με την ευκαιρία και της ημέρας Εθελοντή Αιμοδότη
και
2. Την Ελληνική Ομάδα Έρευνας και Διάσωσης , σε ένα πρόγραμμα Πρώτων Βοηθειών- Αντιμετώπιση έκτακτων αναγκών, από 11.00π.μ – 13.30μμ, με σκοπό την ενημέρωση και πρακτική άσκηση, ώστε να είμαστε όλοι ικανοί να αντιμετωπίσουμε έκτακτες καταστάσεις.
Σας περιμένουμε με χαρά. Διαδώστε το σε συγγενείς και φίλους.
Μπορείτε να δηλώνετε συμμετοχή στo τηλέφωνo του ιατρείου.
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ
ΩΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ (ΔΕΥΤΕΡΑ-ΠΕΜΠΤΗ 10:00-20:00, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 10:00-19:00) και (ΣΑΒΒΑΤΟ 10:00-14:00) ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ:210 9631950 ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΙΑΤΡΕΙΟΥ: εντός της πρώην Αμερικανικής βάσης (δίπλα στο Πολιτιστικό Κέντρο Ελληνικού, 200 μέτρα από την Τροχαία Ελληνικού) Ιστοσελίδαhttp://www.mkiellinikou.orgEmailmkiellinikou@gmail.com
Ο ΔΡΟΜΟΣ 