Ακριβώς αυτό

Αν και υποψιάζομαι πως το μουνί το χρησιμοποιεί εδώ ο ποιητής αρνητικά και κάπως επιθετικά, θα συμφωνήσω με την σπαρακτικότητα της προτροπής.

Τα δέ συναισθήματα μου γιά το μουνί, είναι ή απεριόριστη αγάπη, ο απεριόριστος σεβασμός, η εκ βαθέων λατρεία και τρυφερότητα…

…και ξανά η αγάπη.

Έλα ντε…!

no comment…

Je suis Charlie

Δ/Ξ – Δ/Α ;

Me?… well…

Σαν τους στραβούς στον Άδη

Είναι προφανές! Το άγιο πνεύμα περνά διά μέσου του κορμού σαν ηλεκτρικό ρεύμα – γι’ αυτό και ακουμπάμε τον μπροστινό!

Την έχω ξαναδεί την παραπάνω φωτογραφία…

Εδώ :

και σύντομα, έτσι :

 

Νεοέλληνας

Κάνω βουτιές σε βόθρο με εικόνες,

φουσκώνω τα βυζιά μου με ορμόνες,

θέλω να γίνω σαν Αμερικάνος,

μ’ αρέσει στα κρυφά κι ο Μητροπάνος.

Έλληνας, νεοέλληνας

Καίω τα δέντρα χτίζω μαιζονέτες,

θα κάνω τα παιδιά μου μαριονέτες.

Σ’ ένα κλουβί-γραφείο σαν αγρίμι,

παίζω ατέλειωτο βουβό ταξίμι.

Έλληνας, νεοέλληνας

Φάκα Adidas μου ‘πιασε την φτέρνα

μπερδεύω το τζουκ-μποξ με τη λατέρνα.

Πάνω απ’ του τάφου μου το κυπαρίσσι,

μαύρη χελώνα με έχει κατουρήσει.

Έλληνας, νεοέλληνας

(Ρεφραίν :)

Μαράθηκε η λουλουδιασμένη ιτιά
και ψηλωσε η κοντούλα λεμονιά.

Στα Σάλωνα δεν σφάζουνε αρνιά,

δεν πάει το παπάκι στην Ποταμιά.

Κι η Παπαλάμπραινα γυμνή

χαϊδεύει δωροσυσκευή

σ’ ένα τηλεπαιχνίδι πουλημένο…

Πουλάκι ξένο,

πουλί χαμένο,

μου τρώει τα σπλάχνα,

δε βγάζω άχνα.

(Στίχοι / Μουσική / Πρώτη εκτέλεση : Τζίμης Πανούσης

Το τραγούδι εδώ : http://www.youtube.com/watch?v=fi0fuZvL7R4)

Εικαστικόν